οἱ κοσμικὲς διαστάσεις τῆς ἄσκησης

 

Μπάμπης Πυλαρινός, Μαζὶ

Εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ θάψει κανεὶς τὸ κεφάλι του στὴν ἄμμο καὶ νὰ φανταστεῖ ὅτι ἡ ἄσκηση μπορεῖ μὲ κάποιο τρόπο νὰ περιοριστεῖ στὴ βόλεψη ἀντὶ στὶς κοσμικές της διαστάσεις. Ἡ πραγματικότητα τοῦ νὰ ζεῖ κανεὶς στὸν εἰκοστὸ πρῶτο αἰώνα, ὡστόσο, εἶναι ὅτι ἀκόμη καὶ ἡ νηστεία δὲν ἀφορᾶ πλέον ἁπλῶς στὸ τὶ τροφὴ βάζει κανεὶς στὸ στόμα του - δὲν μπορεῖ νὰ διαχωριστεῖ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει φτάσει μέσω ἑνὸς σούπερ μάρκετ, ὡς ἀποτέλεσμα μαζικῆς ταλαιπωρίας καὶ ἐκμετάλλευσης ἀπὸ τοὺς κακοπληρωμένους ἐργάτες ποὺ τὴν τοποθέτησαν σὲ ἕνα ράφι, μέχρι τὴν ἐκμετάλλευση τῶν πρωτογενῶν παραγωγῶν ποὺ τὴν καλλιέργησαν καὶ τῆς γῆς ποὺ καταπονήθηκε γιὰ νὰ τὸ παράξει. Δὲν μποροῦμε νὰ παραπλανήσουμε τοὺς ἑαυτούς μας πιστεύοντας ὅτι ἡ ἀγάπη μπορεῖ νὰ περιοριστεῖ στὸν γνωστὸ γείτονα μὲ τὸν ὁποῖο μποροῦμε εὔκολα νὰ συνυπάρξουμε καὶ ὄχι στὸν ξένο σὲ μιὰ ξένη γῆ, ποὺ ζεῖ ὑπὸ τὰ πυραυλικὰ πυρά, ποὺ τὰ κράτη στὰ ὁποῖα ζοῦμε στέλνουν στὰ σπίτια τους. Ἂν κάποιος ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀγάπη ἀλλὰ κλείνει τὰ μάτια στὴν ἀντίληψη ὅτι ἡ σχετικὰ ἀσφάλεια τῆς ζωῆς του ἔρχεται μὲ τὸ κόστος τῆς βίας τοῦ κράτους καὶ τῶν ἐκμεταλλευτικῶν πρακτικῶν τοῦ καπιταλισμοῦ, τότε δὲν ἀγωνίζεται καθόλου γιὰ τὴν ἀγάπη. Τὸ νὰ ζεῖ κανεὶς ὡς Χριστιανὸς πάντα σήμαινε νὰ εἶναι τὸ πρόβλημα γιὰ τοὺς ἔχοντες τὴν ἐξουσία καὶ ἡ συντονισμένη προσπάθεια νὰ καλυφθεῖ αὐτὴ ἡ πραγματικότητα ἢ νὰ διευκολυνθεῖ ἡ ζωὴ μὲ τὸ νὰ μένει κανεὶς σιωπηλὸς ἢ νὰ ἐναγκαλίζεται τὴν ἐξουσία εἶναι μία ἀπὸ τὶς μεγάλες ἀποτυχίες τῆς χριστιανικῆς παράδοσης. Ὅπως πολλοὶ μεγάλοι θεολόγοι σὰν τὸν ἅγ. Ἰωάννη Δαμασκηνό, τὸν ἅγ. Μάξιμο τὸν Ὁμολογητὴ καὶ τὸν ἅγ. Γρηγόριο τὸν Νύσσης, καὶ ὅπως ὄντως ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς διαπίστωσαν, τὸ νὰ μιλᾶς γιὰ τὴ θεολογία εἶναι ἡ προσπάθεια πρὸς μιὰ ὑπερκόσμια ἀλήθεια, μιὰ ἀλήθεια ποὺ συχνὰ θὰ εἶναι ἄβολη γιὰ τοὺς ἔχοντες τὴν ἐξουσία καὶ πάντα θὰ ἀντιτίθεται σὲ ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἐλέγχουν καὶ νὰ ἐξαναγκάζουν ἄλλους ἀνθρώπους.

Orthodoxy and Anarchism, Contemporary Perspectives, Edited by Davor Džalto

«Κύριε τὶς ὅμοιός σοι;»

Στέλιος Φαϊτάκης, Ὄνειρο

 Δὲν ξέχασε (ὁ Κύριος) τῶν καταπιεσμένων τὴν κραυγὴ (Ψαλμὸς 9, 13)

«Τώρα θὰ ἔλθω ἐγὼ», λέει ὁ Κύριος, «γιατὶ οἱ ἀβοήθητοι καταπιέζονται καὶ οἱ φτωχοὶ στενάζουν• τὴ σωτηρία θὰ φέρω στοὺς κατατρεγμένους» (Ψαλμὸς 11, 6)

Κανένα δὲν περιφρόνησε φτωχὸ οὔτε γιὰ τὴ θλίψη του ἀδιαφόρησε• δὲν ἔκρυψε ἀπὸ αὐτὸν τὸ πρόσωπό του μὰ στὴν κραυγή του γιὰ βοήθεια ἀνταποκρίθηκε (Ψαλμὸς 21, 25)

Ποιὸς Κύριε σὰν κι ἐσένα; Λυτρώνεις τὸν ἀδύναμο ἀπὸ τὸν δυνατότερό του, τὸν δύσμοιρο καὶ τὸν φτωχὸ ἀπ’ τὸν καταπιεστή του (Ψαλμὸς 34, 10)

Μακάριος ὅποιος νοιάζεται τὸν φτωχὸ καὶ τὸν ἀδύναμο· θὰ τὸν λυτρώσει ὁ Κύριος στῆς δυστυχίας τὴ μέρα (Ψαλμὸς 40, 1)

Ἄκουσε ὁ Κύριος τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς αἰχμαλώτους τοῦ λαοῦ του δὲν καταφρόνεσε (Ψαλμὸς 68, 34)

Ἡ γῆ φοβήθηκε καὶ σώπασε ὅταν σηκώθηκε ὁ Θεὸς νὰ κρίνει γιὰ νὰ σώσει ὅλους τοὺς δύστυχους τῆς γῆς […] φέρτε δῶρα στὸν τρομερό, σ’ Αὐτὸν ποὺ κόβει τὸν ἀέρα τῶν ἀρχόντων καὶ τὸν φοβοῦνται οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς (Ψαλμὸς 75, 9-10 · 12-13)

Σηκώνεται ὁ Θεὸς μὲς στῶν θεῶν τὴ σύναξη· στὸ μέσο τῶν θεῶν δικάζει: «Ὣς πότε ἄδικα θὰ κρίνετε καὶ θὰ χαρίζεστε στοὺς ἀσεβεῖς; Δικαιοσύνη ἀποδῶστε στὸ ὀρφανὸ καὶ στὸν φτωχό· δῶστε τὸ δίκιο τοῦ φτωχοῦ καὶ τοῦ ἄπορου. Ἐλευθερῶστε τὸν ἀδύνατο καὶ τὸν φτωχό, λυτρῶστε τους ἀπὸ τὴν ἐξουσία τῶν ἀνόμων» (Ψαλμὸς 81, 1-4)