ἐπανάσταση καὶ συγγνώμη

 

Ἀλέξανδρος Ἀνδρουλάκης

Στιχάκια τοῦ γέροντα Βενέδικτου τὴ νύχτα

 

Γιὰ δὲς ἀπόψε τὴ φεγγαράδα:

τὶ χυδαιότητα τὶ φασουλάδα!

Τὸ φεγγαράκι ἐγὼ μονάχα χαιρετίζω

τὸ λιγνὸ χορταράκι γευματίζω.

Σὰν πρῶτος θέλος νά ’ρχομαι στὸ μέγα τίποτα

γιατὶ καὶ τὸ φραγγέλιο

ὑπάρχει μέσ’ στο εὐαγγέλιο

μὰ ὅμως

τοῦ Τρότσκυ τὴ διαρκῆ ἐπανάσταση

τὴ γκρέμισα στοῦ Ἰησοῦ τὴ διαρκῆ συγγνώμη.  

 

Νίκος Καροῦζος

τὰ ἔργα δὲν ἐξαντλοῦν τὸ πρόσωπο

Julia Stankova

 […] Λέγει ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής, ὅτι ὁ Θεὸς οὔτε γιὰ τὰ καλά μας ἔργα θὰ μᾶς σώσει, οὔτε γιὰ τὰ κακά μας ἔργα θὰ μᾶς καταδικάσει, ἀλλὰ γιὰ τὴν πιστότητα στὸ πρόσωπό Του, γιὰ τὴν ἀγάπη δηλαδὴ στὸ πρόσωπό Του. Ἀπ’ ἐκεῖ λοιπὸν ἐξαρτᾶται ἡ ζωὴ καὶ ἡ σωτηρία μας: ὅσο θὰ ἔχεις ἀνοιχτὴ στὸν Θεὸ τὴν καρδιά σου καὶ ὅσο θὰ ἔχεις καταστεῖ ἱκανός, ἐπιτήδειος, κατάλληλος γιὰ ἀγάπη, γιὰ κοινωνία μὲ τὸν Θεό, τόσο θὰ ζήσεις.

Ἔτσι, ἡ φοβερὴ κρίση τοῦ Θεοῦ θά ’ναι βασικὰ αὐτοκρίση μας. Γι’ αὐτὸ μπορεῖ νὰ ρωτήσουμε: Πότε εἶπε ὁ Χριστὸς ὅτι «νῦν κρίσις ἔστὶ τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωάν. 12, 31), δηλαδὴ τώρα εἶναι ἡ κρίσις τοῦ κόσμου. Τὸ εἶπε ὅταν προσέφερε στὸν Σταυρὸ τὴν πιὸ μεγάλη θυσία, ὅταν ἔδειξε τὴν πιὸ μεγάλη ἀγάπη. Διότι τὸ εἶπε λίγο πρὶν ἀπὸ τὸν Σταυρό. […]

Ἔτσι μποροῦμε νὰ ἐξηγήσουμε γιατὶ ἐσώθη ὁ δεξιὸς ληστὴς καὶ ὁ ἀριστερὸς ὄχι. Καὶ οἱ δύο ἦταν ληστές, κακοῦργοι. Καλὰ ἔργα δὲν εἶχαν. Ἀντίθετα εἶχαν κακουργίες. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος δὲν μετριέται μόνο μὲ τὰ ἔργα του καὶ ὅσοι τὸ νομίζουν, εἴτε Χριστιανοὶ εἶναι εἴτε ἄθεοι, λάθος κάνουν. Βέβαια, τὰ ἔργα ἐκφράζουν τὸν ἄνθρωπο, δὲν τὸν ἐξαντλοῦν ὅμως. Γι’ αὐτὸ ὁ Θεός, ὅσο καὶ νὰ ἐκφράστηκε μὲ τὰ ἔργα Του, τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τὴν εὐεργεσία καὶ τὴν μόνιμη πρόνοιά Του, δὲν ἐξαντλεῖται σ’ αὐτὰ ὅσα καλὰ καὶ εὐεργετικὰ καὶ νά ’ναι, διότι ὁ ἴδιος εἶναι παραπάνω ἀπ’ ὅλα τὰ ἔργα Του. Φανερώνεται πλήρως μόνο στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς εἶναι τὸ μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. […]

 

Ἐπισκόπου Βανάτου Ἀθανασίου [Γιέφτιτς], Φῶς Ἱλαρόν, ἐκδ. Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1991