«νὰ παρηγορᾶτε τοὺς ξένους»

 

[…] νὰ παρηγορᾶτε τοὺς ξένους καὶ νὰ τοὺς δίνετε ψωμὶ νὰ τρώγουσιν καὶ νὰ γευματίζουν καὶ ἀπὸ κανένα κομμάτι ψωμὶ καὶ νὰ πηγαίνουσιν εἰς τὴν ὥραν τὴν καλήν.

Διότι ἀκούομεν, ἀδελφοί μου, ὁποὺ λέγει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, ὅτι ὁ Πατριάρχης Ἀβραὰμ […] βάνει καὶ κτίζει ἕνα σπίτι καὶ ἀνοίγει τρεῖς θύρας καὶ ἔβαλε ψωμᾶν καὶ ἐζύμωνεν, καὶ ὅσοι ἄνθρωποι ἐδιάβαινον, ὅλους τοὺς ἐφίλευεν. Καὶ εἶχε συνήθειαν, κάθε ἡμέραν, ἂν ἴσως δὲν ἐπήγαινεν ξένος νὰ φάγῃ ψωμί, μήτε ὁ Ἀβραὰμ δὲν ἔτρωγεν.

 

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς

 

στὴν ἐλευθερία τῆς φύσης

 

Αὐτὸς ποὺ εἶναι τέλειος στὴν ἀγάπη καὶ ἔφθασε σὲ πλήρη ἀπάθεια δὲν γνωρίζει τὴ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τοῦ ξένου ἢ μεταξὺ τῆς δικῆς του ὕπαρξης καὶ τῆς ξένης, μεταξὺ τοῦ πιστοῦ καὶ τοῦ ἄπιστου, μεταξὺ τοῦ δούλου καὶ τοῦ ἐλεύθερου ἢ γενικὰ μεταξὺ τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας, ἀλλὰ ἀφοῦ ἔγινε ἀνώτερος τῆς τυραννικῆς ἐξουσίας τῶν παθῶν καὶ ἀποβλέπει στὴ μία φύση τῶν ἀνθρώπων, ὅλους τοὺς βλέπει ἴσους καὶ πρὸς ὅλους φέρεται μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Διότι γι’ αὐτὸν «δὲν ὑπάρχει Ἕλληνας καὶ Ἰουδαῖος, οὔτε ἄνδρας καὶ γυναῖκα, οὔτε δοῦλος καὶ ἐλεύθερος, ἀλλὰ ὅλα καὶ σὲ ὅλους εἶναι ὁ Χριστός».

 

ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, Κεφάλαια περὶ ἀγάπης - ἑκατοντὰς δευτέρα 

ἡ βία τῆς δουλείας καὶ τῆς μίσθωσης

 

Ὁ Πάνσοφος καὶ Πανάγαθος Θεὸς εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ἔκαμε πατέρα καὶ υἱὸν κι ὄχι δοῦλον καὶ μισθωτόν. […] ὕστερον εὑρέθη ἡ δουλεία, ἥγουν ἡ σκλαβεία καὶ ἡ μίσθωσις. Ἡ δουλεία ἔγινεν ἀπὸ τὴν κακίαν τῶν ἀνθρώπων ὅπου ἐμάχοντο ἕνας κατὰ τοῦ ἄλλου κι ἐσκλαβώνοντο. Ἡ δὲ μίσθωσις ἀπὸ τὴν πτωχείαν καὶ ἔνδειαν ὅπου ἠκολούθησαν εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν πλεονεξίαν τῶν ὁμογενῶν ἀνθρώπων. Ἰδοὺ λοιπὸν καὶ ὁ δοῦλος καὶ ὁ μισθωτὸς ὅπου ἔγινον ἀπὸ τὴν κακίαν ὅπου ἠκολούθησεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Διατὶ χωρὶς βίαν καὶ πτωχείαν οὔτε δοῦλος γίνεται τινὰς οὔτε μισθωτός.

 

Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου τὰ εὑρισκόμενα διηρημένα εἰς δύω, μτφρ. Διονυσίου Ζαγοραίου, Λόγος 24