ἀλλήλους περιπτυξώμεθα

π. Σταμάτης Σκλήρης

Ζωὴ εἶναι νὰ αὐτοπαραδίδομαι γυμνὸς στὴ σχέση, ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν ἀνάγκη νὰ πρωταρχῶ. Θάνατος εἶναι νὰ παραιτοῦμαι καὶ νὰ κρύβομαι ἀπὸ τὴν ἀναζήτηση τοῦ ἄλλου· νὰ φοβᾶμαι νὰ γυμνωθῶ, γιατὶ ἔτσι θὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ἁρπακτικότητά μου.

Στὸ γεγονὸς τῆς προσωπικῆς κλήσης γιὰ σχέση ὁ Ἀδὰμ ἀπαντοῦσε γυμνός: ἄφοβα, χωρὶς τὶς διαμεσολαβήσεις ποὺ ἐπινοεῖ ὁ ἐγωτισμός, γιὰ νὰ μασκαρεύει τὴν ἀπουσία τῆς ἀγάπης. Ὅταν ὅμως ἀποφάσισε νὰ κοινωνεῖ μὲ τὰ αὐτεκμάγματά του, ἀντὶ νὰ ὁμοιώνεται μὲ τὸ πρωτότυπό του - τὸν ἐραστὴ Δημιουργό,  ἀπὸ τότε στὴν κλήση του ἀπαντᾶ: «ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην». 

Τότε ἡ γυμνότητα ἀπὸ τρόπος τῆς πληρότητας ἐξαχρειώνεται σὲ τόπο ὅπου φανερώνεται ἡ ἀποσπασματικότητα. Ὁ Ἀδὰμ δὲν μετέχει πιὰ στὴ ζωὴ ἀγαπητικῶς, παρὰ τὴν κατέχει μερικῶς, ὡς λάφυρο τῆς ἀπαίτησής του νὰ ἵσταται μόνος. Ἡ μοναξιὰ ἱδρύει τὴν ἀπόσταση ἀπὸ τὸν Θεὸ («καὶ ἐξέβαλεν τὸν Ἀδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς»), ἀπὸ τὴ γυναίκα του («ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ’ ἐμοῦ», ἀντὶ τοῦ προγενέστερου «σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου») καὶ ἀπὸ τὴν κτίση («ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἀπὸ τοῖς ἔργοις σου»).

Ἡ πτώση ἀπὸ τὴν ἐλευθερία τῆς συνάντησης στὸν καταναγκασμὸ τῆς κατίσχυσης δὲν εἶναι στάση. Εἶναι παράσταση. Μασκαρεμένοι φόβοι ὑποδύονται τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ ξεγελαστεῖ ὁ θάνατος τῆς μοναξιᾶς.

Τὸ καταστροφικὸ θέατρο τοῦ παρα-Λόγου ἔρχεται νὰ τερματίσει ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ντύνεται τὴ σάρκα καὶ πίνει ἑκουσίως ὅλο τὸ ποτήριο τοῦ καρναβαλιοῦ τῆς πτώσης: γεύεται τὸν θάνατο, τὴν ἔσχατη συνέπεια τῆς ἀδαμιαίας ἀπόστασης, καὶ τὴν ξερνᾶ μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς ἀνθρωπότητας.

Αὐτὸ παιανίζει ἀπὸ σήμερα ἡ Ἐκκλησία. Τὸ γεγονὸς ὅτι μᾶς ξαναχαρίστηκε ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς ἡ ὄντως στάση τῆς ἐλευθερίας. Ἡ Ἀνά-σταση ἔναντι τῆς μοναξιᾶς ποὺ παράγει θάνατο δωρίζεται στὸν γυμνό. Γιατὶ ὁ γυμνὸς ἀναλαμβάνει τὸν Σταυρὸ νὰ σχετίζεται, δὲν κρύβεται.

Ἡ ἐπ-ανά-σταση ἔχει νὰ διανύσει μεγάλη ἀπόσταση ἀπὸ τὴν ἰδεολογία ἕως τὴ ζωή. Θὰ τὸ διαπιστώσει ἰδίοις ὄμμασι ἂν ποτὲ τολμήσει νὰ σκαρφαλώσει στὸ Γολγοθά.

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ἀνδρέας Γ. Βιτούλας