«ἡ ἐξαχτίνωση τοῦ χτήνους» ⃰

(Μιὰ πολιτικὴ διαθήκη τῆς ἐξεγερμένης Κρονστάνδης)

«…Κάνοντας τὴν ἐπανάσταση τοῦ Ὀκτωβρίου, ἡ εργατικὴ τάξη εἶχε ἐλπίσει ὅτι θὰ πετύχει τὴ χειραφέτησή της. Μὰ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ χάσουν οἱ ἄνθρωποι τὴν προσωπικότητά τους καὶ νὰ γίνουν πιὸ σκλάβοι ἀπὸ πρῶτα.

Ἡ ἐξουσία τῆς ἀστυνομικῆς μοναρχίας πέρασε στὰ χέρια τῶν σφετεριστῶν μπολσεβίκων. Αὐτοί, ἀντὶ νὰ ἀφήσουν ἐλεύτερο τὸν λαό, τοῦ ἐπεφύλαξαν τὸν τρόμο τῶν φυλακῶν τῆς Τσεκά, ποὺ οἱ μέθοδές της εἶναι πολὺ πιὸ φρικτὲς ἀπ’ τὶς μέθοδες τῆς τσαρικῆς χωροφυλακῆς.

Ἔχοντας ἀγωνιστεῖ κι ἔχοντας ὑποφέρει χρόνια ὁλόκληρα, ὁ ἐργαζόμενος τῆς Σοβιετικῆς Ρωσίας δὲν κέρδισε γιὰ ἀντάλλαγμα τίποτ’ ἄλλο ἐξὸν ἀπὸ αὐθαίρετες διαταγές. Οἱ «κοζάκοι» τῆς Τσεκὰ τὸν τρύπησαν μὲ τὶς ξιφολόγχες τους καὶ τὸν κτύπησαν μὲ τὶς σφαῖρες τους. Ἡ μπολσεβίκικη ἐξουσία ἀντικατέστησε τὸ ἔνδοξο σύμβολο τῶν ἐργαζόμενων -τὸ σφυροδρέπανο- μὲ ἕνα ἄλλο σύμβολο: τὴν ξιφολόγχη καὶ τὸ κιγκλίδωμα τῆς φυλακῆς, πρᾶγμα ποὺ ἐπέτρεψε στὴ νέα γραφειοκρατία, στοὺς κομισάριους καὶ στοὺς μπολσεβίκους ὑπαλλήλους, νὰ ἐξασφαλίσουν γιὰ λογαριασμό τους μιὰ ἥσυχη καὶ ἄνετη ζωή.

Ὅμως, τὸ ποταπότερο καὶ τὸ ἐγκληματικότερο ἀπ’ όλα εἶναι ἡ πνευματικὴ σκλαβιά, ποὺ ἐγκαθίδρυσαν οἱ μπολσεβίκοι: ἄρχισαν νὰ καναλιζάρουν ἀκόμα καὶ τὴ σκέψη, ἀκόμα καὶ τὶς ἠθικὲς ἀξίες τῶν ἐργαζομένων, ἀναγκάζοντας τὸν καθένα νὰ σκέφτεται μόνο σύμφωνα μὲ τὶς δικές τους ἀντιλήψεις. […]

Οἱ μπολσεβίκοι χύνοντας τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων καὶ σταθεροποιώντας ἔτσι τὴν κυριαρχία τους, ἀπαρνήθηκαν τὴ Ρωσία τῶν ἐργαζομένων, ἀπαρνήθηκαν τὴν πρώτη χώρα ποὺ σήκωσε τὴν κόκκινη σημαία τῆς χειραφέτησης τῆς ἐργασίας. Οἱ μπολσεβίκοι πνίγουν σὲ μιὰ θάλασσα αἵματος ὅλες τὶς μεγάλες καὶ ὡραῖες ὑποσχέσεις καὶ δυνατότητες τῆς προλεταριακῆς Ἐπανάστασης.

Γινόταν ὅλο καὶ πιὸ φανερό, κι εἶχε γίνει ὁλοφάνερο τώρα πιά, ὅτι οἱ μπολσεβίκοι, ἄσχετα ἀπ’ τὰ ὅσα λένε καὶ δηλώνουν, δὲν τό ’χουν σκοπό τους νὰ ὑπερασπιστοῦν τὰ δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων. Τὰ συμφέροντα τῆς ἐργατικῆς τάξης τοὺς εἶναι ξένα. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ κατάκτησαν τὴν ἐξουσία, τὸ μόνο ποὺ τοὺς νοιάζει εἶναι νὰ μὴν τὴν χάσουν. Γιὰ νὰ τὴν κρατήσουν, εἶναι ἕτοιμοι νὰ καταφύγουν σὲ ὅλα τὰ μέσα: στὴ συκοφαντία, στὴ βία, στὴν ἀπάτη, στὴ δολοφονία, στὰ ἀντίποινα ἐναντίον τῶν οἰκογενειῶν τῶν ἐξεγερμένων. […]» 

Ἄρης Ἀλεξάνδρου, Ἡ ἐξέγερση τῆς Κρονστάνδης, ἐκδ. Πανοπτικόν, Θεσσαλονίκη 2015

 ⃰ ὁ τίτλος τῆς ἀνάρτησης εἶναι στίχος ἀπὸ τὴ «Νεολιθικὴ νυχτωδία στὴν Κρονστάνδη» (1987) τοῦ Νίκου Καρούζου