[…] Μόλις μποῦμε
στὸν ἀπόλυτο προορισμό, ἀρχίζει ἡ φρίκη, διότι ὅλοι εἴμαστε ἔνοχοι. Ὅλοι εἴμαστε
ὑποψήφιοι νὰ ἀπολεσθοῦμε, χωρὶς νὰ ξέρουμε γιατὶ καλὰ καλά. Τίθεται τὸ ἐρώτημα:
Πῶς μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε ὅτι εἴμαστε σωσμένοι; Ἁπλὸ εἶναι αὐτό. Θὰ τὸ ξέρουμε,
ἂν ἐπιτύχουμε σ’ αὐτὴ τὴ ζωή. Αὐτὸ θὰ σημαίνει ὅτι ἔχουμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι
λοιπὸν γεννιέται ὁ καπιταλισμός. Εἶναι τὸ σχῆμα ἐξήγησης τοῦ καπιταλισμοῦ ποὺ
πρότεινε ὁ Max Weber.
Ὁ καπιταλισμὸς γεννιέται μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τῶν πολλῶν αὐτῶν, Καλβινιστῶν
κυρίως, ἀλλὰ καὶ ἄλλων, νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἔχουν συγχωρεθεῖ καὶ ὅτι εἶναι οἱ ἐκλεκτοὶ
τοῦ Θεοῦ. Γεννιέται ἔτσι ὁ καπιταλισμὸς στὰ ὅρια καὶ ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ
Προτεσταντισμοῦ. […]
Ἡ ἰδεολογικοποίηση
αὐτὴ εἶναι ἐπικίνδυνη, διότι παράγει αὐτοβεβαιωμένους ἀνθρώπους ἢ ἐπικίνδυνους.
Παράγει ἀκόμη πολιτικοὺς μὲ ὁλοκληρωτικὴ νοοτροπία (βλ. Ἑλλὰς Ἑλλήνων Χριστιανῶν
ἢ τοὺς «ἀναγεννημένους Χριστιανοὺς» Ἀμερικανοὺς πολιτικοὺς) ἀπ’ τὴ μία, ἢ καὶ
χειρότερα ἀκόμα, παράγει τὴν ἰδεολογία τοῦ Μεγάλου Ἱεροεξεταστῆ. Ἀπ’ τὴν ἄλλη
παράγει τὴ φρίκη τοῦ κοινωνικὰ ἐπιτυχημένου καπιταλιστῆ, ὁ ὁποῖος εἶναι γνήσιο
παιδὶ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ τὸ παιδὶ θὰ φτιάξει ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς αὐτοκρατορίες. Γι’
αὐτὸ καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι τόσο δύσκολο νὰ στεριώσει σὲ μία βάση ἀληθινὰ
πνευματικὴ καὶ αὐθεντικὰ χριστιανική…
π. Νικόλαος
Λουδοβῖκος, Ἡ ἱστορία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἐκδ. Ἱ. Μ. Μ. Βατοπεδίου, 32016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου