 |
| Γεθσημανὴ Σεφεροπούλου |
Γι’ αὐτό, ἐπειδὴ
(τὸ Θεῖο) ὑπάρχει ὡς ἔρωτας καὶ ἀγάπη κινεῖται· καὶ ἐπειδὴ εἶναι ἐραστὸ καὶ ἀγαπητὸ
κινεῖ πρὸς τὸν ἑαυτό του ὅλα τὰ δεκτικὰ ἔρωτα καὶ ἀγάπης […]. Εἶναι καὶ ἐκστατικὸς
ὁ θεῖος ἔρωτας, καὶ δὲν ἀφήνει τοὺς ἐραστὲς νὰ ἀνήκουν στὸν ἑαυτό τους ἀλλὰ σὲ
αὐτοὺς ποὺ ἀγαποῦν. […] Καὶ αὐτός, ὁ αἴτιος τῶν πάντων, μὲ τὸν καλὸ καὶ ἀγαθὸ ἔρωτα
τῶν πάντων, ἀπὸ ὑπερβολὴ ἐρωτικῆς ἀγαθότητας, βγαίνει ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό του μὲ τὶς
πρόνοιές του σὲ ὅλα τὰ ὄντα καὶ κατὰ κάποιο τρόπο θέλγεται ἀπὸ ἀγαθότητα, ἀγάπη
καὶ ἔρωτα καὶ ἀπὸ τὸν τόπο ποὺ εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα καὶ ἐξηρημένος ἀπὸ τὰ πάντα ὁδηγεῖται
στὸν τόπο μέσα σὲ ὅλα μὲ ἐκστατικὴ ὑπερούσιο δύναμη, χωρὶς νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν εαυτό
του. Γι’ αὐτὸ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι δεινοὶ στὰ θεῖα τὸν ὀνομάζουν ζηλωτή, ἐπειδὴ
ἔχει πολὺ τὸν ἀγαθὸ ἔρωτα πρὸς τὰ ὄντα καὶ ὡς πρὸς τὸν ἐγερτικὸ τῆς ἐρωτικῆς ἐπιθυμίας
του ζῆλο καὶ ὡς πρὸς τὸ ὅτι ἀποδεικνύει τὸν ἑαυτό του ζηλωτή· […] Νὰ σκέφτεσαι ὅτι
ὁ Θεὸς προάγει καὶ κινεῖ πρὸς πνευματικὴ ἐρωτικὴ συνάφεια, δηλαδὴ εἶναι μεσίτης
αὐτῆς καὶ συναρμοστὴς πρὸς αὐτήν, μὲ σκοπὸ νὰ τὸν ἐρωτεύονται καὶ νὰ τὸν ἀγαποῦν
τὰ δημιουργήματά του.
Ἁγίου Μαξίμου
τοῦ Ὁμολογητοῦ, Κεφάλαια Θεολογικὰ καὶ Οἰκονομικὰ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου