Οἱ μᾶζες διαφέρουν ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς
ὁμάδες ριζικά. Οἱ μᾶζες δὲν ἔχουν συγκροτημένη θεωρία· μιὰ κοσμοαντίληψη, βάσει
τῆς ὁποίας νὰ ὀργανώσουν τὰ ἄτομά τους σὲ προσωπικότητες. Ποὺ νὰ διαπερνᾶ τὴ
συμπεριφορά τους ἕνα βαθὺ νόημα. Οἱ μᾶζες εἶναι κελύφη ἀνθρώπινα προσκολλημένα
σ’ ἕνα τεράστιο μηχανισμό, ποὺ δὲν τὸν κατανοοῦν κι οὔτε ἐνδιαφέρονται νὰ τὸν
κατανοήσουν· ἀρκεῖ ποὺ τοὺς ταΐζει. Ἂν πάψη νὰ τοὺς ταΐζη, τὸ πολὺ ποὺ μποροῦν
νὰ κάμουν εἶναι νὰ τὸν σπάσουν. Διότι μόνον νὰ ζητοῦν ξέρουν· ὁλοένα προβάλλουν
δικαιώματα. […]
Ἐπιτέλους, (ἡ ἐμπειρικὴ
ὕπαρξη) ὕστερα ἀπὸ μεγάλη προπαρασκευή, κατώρθωσε νὰ χτίση τὸν ἀστικὸ κόσμο.
Ἕνα κόσμο ποὺ τὴν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὶς φρικώδεις περιοχὲς τῶν ὁρίων της. Καὶ
διαβιοῖ εὐάρεστα στὸ κέντρο τοῦ ἀσφαλοῦς ἀστικοῦ χώρου. Γι’ αὐτὸ ὁ ἀστικὸς
χῶρος ἀσκεῖ μιὰ τόσο ἀκαταμάχητη ἕλξη. […]
Βεβαίως ὁ ἀστικὸς κόσμος δὲν μπορεῖ νὰ καταργήση τὰ ὅρια τῆς ὑπάρξεως.
Κατήργησε ὅμως μιὰ μεγάλη σειρὰ ἀπὸ διαδοχικὲς προσεγγίσεις πρὸς τὰ ὅρια
αὐτά·
Χρήστου Μαλεβίτση, Προοπτικές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου