 |
| Γ.Θ. Γεωργιάδης |
Ἔχεις λησμονήσει
τὰ ὅρια τῆς ἐξουσίας σου, διότι μέχρι τὴν ἐπιστασία τῶν ζώων ἔχει περιορισθεῖ ἡ
ἐξουσία σου. Διότι, ἂς ἐξουσιάζουν τὰ πτηνά, τὰ ψάρια καὶ τὰ τετράποδα, εἶπε. Πῶς
θὰ θέσεις τὴν ἐλεύθερη φύση τοῦ ἀνθρώπου ὑπὸ τὸ κράτος τῆς δουλείας καὶ θὰ τὴν ἐξισώσεις
μὲ τὰ τετράποδα ἢ τ’ ἄποδα; […] Μήπως ἀπὸ τὰ κτήνη προῆλθαν οἱ ἄνθρωποι; Μήπως τὰ
βόδια ἐγέννησαν ἀνθρώπους; Διότι μία μόνο δουλεία εἶναι δεκτὴ στοὺς ἀνθρώπους,
αὐτὴ τῶν ζώων. […] Ποιᾶς πές μου τιμῆς; Τὶ βρῆκες ἀντάξιο μὲ αὐτὴ τὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου;
Μὲ πόσα χρήματα κοστολόγησες τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ; Μὲ πόσα χρήματα πούλησες τὴ
θεόπλαστη φύση; […] Αὐτόν, ποὺ εἶναι καθ’ ὁμοιότητα τοῦ Θεοῦ κι ἄρχοντας ὅλης τῆς
γῆς, ποὺ κληρονόμησε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἐξουσία ἐπὶ τῆς γῆς, ποιὸς μπορεῖ, πές
μου, νὰ τὸν πωλήσει καὶ νὰ τὸν ἀγοράσει; Μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ τὸ κάνει αὐτό· μᾶλλον
σχεδὸν οὔτε ὁ Θεός. «Ἀμετάκλητα εἶναι τὰ χαρίσματα του» (Ρωμ. 11, 29). Δὲν θὰ ὑποδούλωνε
ποτὲ ὁ Θεὸς τὴν ἀνθρώπινη φύση, διότι Αὐτός, ἂν κι εἴχαμε ὑποδουλωθεῖ αὐτοβούλως
στὴν ἁμαρτία, μᾶς ἀνακάλεσε στὴν ἐλευθερία. Ἂν ὁ Θεὸς δὲν ὑποδουλώνει τὸν ἐλεύθερο,
ποιὸς μπορεῖ νὰ τεθεῖ πάνω ἀπὸ τὴ δυναστεία τοῦ Θεοῦ; […] Διότι τὶ προσέθεσε ἡ ἐξουσία
στὴ φύση σου; Οὔτε χρόνο, οὔτε προτερήματα· ἴδια παραμένει ἡ γέννηση, ἡ ζωή σου,
ἐξίσου νιώθεις χαρές, λύπες, θυμούς, ἡδονές, νόσους καὶ θανάτους μὲ τὸν δοῦλο
σου. Μήπως ὑπάρχει καμιὰ διαφορὰ τοῦ δούλου ἀπὸ τὸν κύριο; Μήπως δὲν ἀναπνέουν τὸν
ἴδιο ἀέρα; Μήπως δὲν βλέπουν ἐξίσου τὸν ἥλιο; Μήπως δὲν συντηροῦν τὴ φύση μὲ τὴν
ἴδια τροφή; Μήπως τὰ σπλάχνα τους δὲν ἔχουν τὴν ἴδια κατασκευή; Μήπως δὲν γίνονται
μιὰ σκόνη μετὰ τὸν θάνατο; Μήπως δὲν θὰ κριθοῦν ἐξίσου; Μήπως δὲν θὰ γευθοῦν
κοινὴ βασιλεία ἢ γέενα; Πές μου, πῶς νὰ θεωρηθεῖς κύριος κάποιου, μὲ τὸν ὁποῖο
εἶσαι ἴσος σὲ ὅλα;
Ἁγίου Γρηγορίου
Νύσσης, Εἰς τὸν Ἐκκλησιαστὴν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου