Ἀνάσταση - ἡ σωτηριώδης ἀνυπαρξία ἀποδείξεων

[…] Βρισκόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ ἕνα παράδοξο: Ἡ θρησκεία ποὺ φέρνει τὸν Θεὸ ἐνανθρωπήσαντα μέσα στὴν ἱστορία, δὲν καταφεύγει σὲ ἐμπειρικὴ τεκμηρίωση τῆς ἀναστάσεώς του καὶ ἐπιλέγει νὰ τὴν ἀφήσῃ ἀμαρτύρητη! Ἡ ἐπιλογὴ δὲν εἶναι τυχαία, […]. Θὰ ἔλεγα ὅτι ἐξηγεῖται ἐφ’ ὅσον δὲν ἀποτιμοῦμε τὴν Ἀνάστασι ὡς ὑλικὸ γεγονὸς γιὰ νὰ χρειάζεται ἐξωτερικὴν ἐπαλήθευσι. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀκολουθεῖ κι ἐδῶ τὴν παγία τακτική του προκαλῶντας -ἐσχάτη ταπείνωσι!- ἀμφιβολία καὶ γιὰ τὴν ἐπὶ τοῦ θανάτου νίκη του. Ὅπως δυσφοροῦσε μὲ τὰ ἴδια του τὰ θαύματα, ὅπως ὑπέστη τὰ πάθη καὶ τὴν σταύρωσι γιὰ νὰ μὴν προσφύγῃ σὲ ὑπερφυσικὴ ὑποστήριξι τῆς μεσσιανικότητός του, ἔτσι ἔπραξε καὶ μὲ τὴν Ἀνάστασι: ἐπέλεξε νὰ μὴν ἐπιβληθῇ ἄνωθεν ἀλλὰ νὰ προβάλῃ ἐντός μας τὴν ἀλήθεια του, ὥστε νὰ τὴν ὑπερασπισθοῦμε μαρτυρικὰ μὲ τὴν ἴδια μας τὴν ὕπαρξι. Πλήρης ἡ ἀνατροπὴ τῆς καθιερωμένης ἀποδεικτικῆς διαδικασίας, ἀφοῦ τὸ κῦρος τῆς ἱστορικῆς ἀντικειμενικότητας θυσιάζεται στὴν πίστι. Ὁ Μεσσίας-Χριστὸς θέλησε καταθέσεις πίστεως καὶ ὄχι ἀποδείξεις φύσεως. […] Τὸ θέμα δὲν εἶναι λοιπὸν νὰ «ἀποδειχθῇ» ἡ Ἀνάσταση ἀλλὰ νὰ «ἀποδειχθῇ» ἡ πίστι, διὰ τῆς ὁποίας ἀναλαμβάνομε τὴν εὐθύνη τῶν ἐπιλογῶν μας. Σ’ αὐτὴ τὴν εὐθύνη παίζεται ἡ δική μας ἀνάστασι/ἀνόρθωσι. Θὰ ἦταν καταστροφικὸ νὰ ὑπῆρχαν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως. Ἀντὶ πίστεως, ἡ ὁποία μᾶς κάνει νὰ ἀγαποῦμε καὶ ν’ ἀλλάζουμε, θὰ εἴχαμε τὴν ὑπερφυσικὴ ἐξασφάλισι καὶ μία ψυχὴ ῥηχότατη. […]

Στέλιου Ῥάμφου, Τὸ μυστικὸ τοῦ Ἰησοῦ, ἐκδ. Ἁρμός, Ἀθῆναι 2006