«...ἡ δικαιοσύνη δύσκολα κατορθώνεται, διότι ἄλλοι μὲν λόγῳ ἔλλειψης σύνεσης δὲν μποροῦν νὰ ἀπονείμουν στὸν καθένα τὸ ἴσο, ἄλλοι δὲ ἐπειδὴ κυριαρχοῦνται ἀπὸ πάθη ἀφανίζουν τὸ δίκαιο, ὅταν καταφρονοῦν τοὺς φτωχούς, καὶ δὲν ἐλέγχουν τοὺς ἄδικους ἐξουσιαστές».
Μέγας Βασίλειος, Εἰς τὴν ἀρχὴν
τῶν Παροιμιῶν, 8, 3-7
«Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ λέει ὅτι κάτι εἶναι δικό του, κατέστησε τὸν ἑαυτό του ξένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος δίδαξε καὶ διὰ τῶν λόγων καὶ διὰ τῶν ἔργων του νὰ προσφέρουμε τὴ ζωή μας γι’ αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾶμε, πόσῳ μᾶλλον τὴν περιουσία».
Μέγας Βασίλειος, Ὅροι κατ’ ἐπιτομήν,
ἐρώτησις 87
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου