Στὴν Ἁγία Τριάδα κάθε Ὑπόσταση φέρει μέσα Της ὁλόκληρο τὸ ἀπόλυτο πλήρωμα τῶν δύο Ἄλλων, χωρὶς νὰ Τὶς ἐκμηδενίζει, χωρὶς νὰ τὶς μειώνει μόνο «σὲ περιεχόμενο» τῆς ζωῆς Της, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἴδια εἰσέρχεται πλήρως στὸ Εἶναι Τους, βεβαιώνοντας ἔτσι τὴν ὑποστατικότητά τους. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ πολυυπόστατο εἶναι τῆς ἀνθρωπότητος: Ἡ κάθε ὑπόσταση ἔχει κληθεῖ νὰ χωρέσει μέσα της τὸ πλήρωμα τοῦ παναθρώπινου εἶναι, χωρὶς καθόλου νὰ καταργεῖ τὶς ἄλλες ὑποστάσεις· εἰσέρχεται στὴ ζωή τους ὡς οὐσιῶδες περιεχόμενό τους, καὶ ἔτσι ἐπιβεβαιώνει τὴν προσωπικότητά τους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ οἰκοδομεῖται ἐνιαῖο εἶναι, ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὸ δόγμα γιὰ Μία Οὐσία σὲ Τρεῖς Ὑποστάσεις. Ἡ ἀνθρωπότητα ὀφείλει νὰ φανερωθεῖ ὡς μία φύση σὲ πολλὲς ὑποστάσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ δημιουργικὴ ἰδέα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωση Του. […]
Ἁγίου Σωφρονίου τοῦ Ἀθωνίτου, Τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου