ἀνωμαλία ἡ ἀνισοκατανομὴ τῶν ἀγαθῶν

 

Διαμαντὴς Διαμαντόπουλος

[…] Ἦταν τόση ἡ προθυμία μὲ τὴν ὁποία ἔδιναν (ὅσοι εἶχαν περιουσίες), ὥστε δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνας φτωχὸς (στὴν πρώτη χριστιανικὴ κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων). Δὲν ἔδιναν δηλαδὴ μέρος μόνο ἀπὸ τὴν περιουσία τους, κρατώντας τὴν ὑπόλοιπη γιὰ τὸν ἑαυτό τους, οὔτε ὅλα μέν, ἀλλὰ μὲ τὸ αἴσθημα πὼς ἦταν δικά τους καὶ τὰ δώριζαν. Τὴν ἀνωμαλία τῆς ἄνισης κατανομῆς τῶν ἀγαθῶν τὴν εἶχαν ἐξαφανίσει ἀπὸ ἀνάμεσά τους καὶ ζοῦσαν μὲ μαγάλη ἀφθονία ἀγαθιῶν. Καὶ τὸ θεωροῦσαν τοῦτο ἰδιαίτερα τιμητικό. Οὔτε τολμοῦσαν δηλαδὴ νὰ δίνουν οἱ ἴδιοι ἀπ’ ἐυθείας στὰ χέρια τῶν φτωχῶν, οὔτε αἰσθάνονταν περήφανοι ποὺ ἔδιναν, ἀλλὰ μπροστὰ στὰ πόδια τῶν Ἀποστόλων ἔφερναν τὰ χρήματα ἀπὸ τὴν πώληση τῶν περιουσιῶν τους κι αὐτοὺς ἄφηναν νὰ τὰ διαχειριστοῦν καὶ ἀπόλυτους κύριους τοὺς καθιστοῦσαν, ὥστε ἡ κατανάλωση νὰ γίνεται ἀπὸ ἀγαθὰ ποὺ ἀνῆκαν πιὰ σ’ ὁλόκληρη τὴν κοινότητα κι ὄχι ἀπὸ δικά τους. Αὐτὸς ὁ τρόπος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, τοὺς βοηθοῦσε καὶ στὸ νὰ μὴν ὑπερηφανεύονται. Ἂν καὶ σήμερα γινόταν τὸ ἴδιο, θὰ ζούσαμε πιὸ εὐτυχισμένοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ φτωχοί. […] Γιατὶ εἶναι ἀπ’ ἑαυτοῦ του φανερό, προπαντὸς ὅμως ἀπὸ ὅσα συνέβησαν τότε, πὼς διαθέτοντας τὶς περιουσίες τους οἱ πλούσιοι, ὄχι μόνο δὲν φτώχαιναν, ἀλλὰ καὶ τοὺς φτωχοὺς τοὺς ἔκαναν πλούσιους. […]

 

ἁγ. ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ὁμιλία στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων