 |
| Γεώργιος Βλάχου |
[…] Τὶς ἑπόμενες
ἑβδομάδες ἔπρεπε νὰ συνηθίσουν στὴν ἀπουσία. Ἔλειπε τὸ σῶμα της, οἱ λέξεις της οἱ
σμιλεμένες ἀπ’ τὴ χροιὰ τῆς φωνῆς της, τὸ σύρσιμο ἀπ’ τὰ τσόκαρα στὸ πάτωμα τὴν
ὥρα ποὺ κουβαλοῦσε τὴ μεγάλη κοιλιὰ καὶ τὰ μυστικά της. Στὶς παρουσίες, ἀκόμα
καὶ στὶς πιὸ δυσάρεστες, ὑπάρχει κάτι στὸ ἀνθρώπινο σαρκίο ἕτοιμο νὰ
προσαρμοστεῖ, ἕτοιμο νὰ ἀποκαταστήσει τὴ δυσαρέσκεια. Αὐτὸ τὸ κάτι τὸ νιώθεις
στὸ στομάχι ὡς αἴσθηση τῆς προσαρμογῆς τῶν σπλάχνων, ἱκανότητα σωματική. Στὴν ἀπουσία,
ἀντίθετα, ἔχουμε σπασμένες χορδὲς τῆς ὕπαρξης. Τὰ ἡμιτόνια, ὁ ρυθμός, ἡ διάρκεια,
ὅλα κινοῦνται ἀναρμόνιστα ἢ σιωποῦν. Στὴν ἀπουσία, στὸν θάνατο, ἀναζητοῦμε ἕναν
χορδιστή, καθὼς ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐρημιᾶς, ποὺ μοιάζει μὲ κλειδοκύμβαλο, μένει
βουβὸς στὴ γωνιὰ καὶ σκονισμένος. […]
Ἰσίδωρος
Ζουργός, Σκηνὲς ἀπὸ τὸν βίο τοῦ Ματίας Ἀλμοσίνο,
ἐκδ. Πατάκη, Ἀθήνα 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου