 |
| Τζουλιάνο Καγκλῆς |
[…] Ἂν βλέπατε
ἕναν λήσταρχο νὰ ταράσσει τοὺς δρόμους, νὰ στήνει ἐνέδρες στοὺς περαστικούς, ν’
ἁρπάζει ὅ,τι βρίσκει στοὺς ἀγρούς, νὰ κρύβει τὸ χρυσάφι καὶ τ’ ἀσήμι στὶς
σπηλιὲς καὶ στὰ χαντάκια, νὰ κλέβει κοπάδια, δούλους καὶ ἔπιπλα ἀπὸ τὰ σπίτια,
θὰ τὸν χαρακτηρίζατε εὐτυχισμένο ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ πλούτου ποὺ συσσωρεύει ἢ
δυστυχισμένο ἐξαιτίας τῆς τιμωρίας ποὺ τὸν περιμένει; Ἔ, λοιπόν, νά, ἡ τύχη τῶν
πλουσίων καὶ τῶν πλεονεκτῶν. Εἶναι ληστές, ποὺ στήνουν ἐνέδρες στοὺς δρόμους,
ληστεύουν τοὺς περαστικούς, κλείνουν μέσα στὰ δωμάτιά τους σὰν σὲ σπηλιὲς καὶ
χαντάκια τὴν ξένη περιουσία, ποὺ ἔχουν ἀποθησαυρίσει. Ὁ ληστὴς μπορεῖ νὰ
γλιτώσει τὴν τιμωρία ξεφεύγοντας ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων, ὁ πλούσιος ὅμως δὲν
θὰ διαφύγει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὁ πλούσιος θὰ εἶναι βυθισμένος στὴν κόλαση. Ὁ
Λάζαρος θὰ ἀναπαύεται στοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ. Ἡ ἁγία Γραφὴ μᾶς διδάσκει ὅτι
δὲν κλέβει κανεῖς μόνο ἀφαιρώντας τὴν περιουσία τοῦ ἄλλου· κλέβει κι ὅταν δὲν
μοιράζει ὅσα ὁ ἴδιος κατέχει. […]
Εἰς τὸν πτωχὸν Λάζαρον, Λόγος Α´
[…] Ὁ φτωχός,
ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὰ δεσμὰ ποὺ καταντοῦν τὸν πλούσιο σκλάβο παρὰ κύριο, εἶναι
λιοντάρι, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὰ ρουθούνια του βγάζει φωτιά. Ὑψωμένος πάνω ἀπὸ τὰ
πράγματα τοῦ κόσμου, δὲν ὑπάρχει τίποτε ποὺ νὰ μὴν τὸ ἀναλαμβάνει καὶ νὰ μὴν τὸ
ἐκτελεῖ γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀκόμη κι ἂν ἔμελλε νὰ ἐκτεθεῖ στὶς ἔσχατες
ἀνάγκες καὶ νὰ ὑπομείνει διωγμὸ γιὰ τὸν Χριστό, ποιὸς θὰ τὸν ἐμπόδιζε νὰ
ἐκπληρώσει ὡς πιστὸς χριστιανὸς τὸ καθῆκον του; Ἔχει περιφρονήσει τὴ ζωή. Γιὰ
ποιὸ πράγμα μπορεῖ νὰ φοβηθεῖ μήπως τοῦ τὸ ἀφαιρέσουν; Γιὰ τὰ πλούτη; Δὲν ἔχει
τίποτε. Γιὰ τὴν πατρίδα του; Ἡ γῆ ὁλόκληρη εἶναι πατρίδα του. […]
Εἰς Ἀκύλαν καὶ Πρίσκιλλαν, Ὁμιλία Β´
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου