Τὸ πρόσωπό του ἐκεῖνο τὸ γιωμένο
ποὺ τῆς καρδιᾶς του δείχνει τὴ σκουριὰ
τὸ γέλιο τὸ κρυφὸ καὶ λυσσιασμένο
ποὺ ἡ δυστυχία τῶν ἄλλων τοῦ γεννᾶ.
Τὸ φθονερό του μάτι τὸ σβησμένο
ποὺ δείχνει βουλιμιὰ γιὰ συμφορὰ
μᾶς ἐξηγοῦν γιατ' εἶναι διψασμένο
τ’ αχείλι του καὶ πόλεμο ζητᾶ.
Διψάει νὰ ἰδεῖ στὰ μαῦρα φορεμένους
πατέρες καὶ μαννάδες ποὺ μισεῖ,
νὰ τοὺς ἰδεῖ στὰ δάκρυα τους πνιγμένους:
Θάναι δροσιὰ στὴν ἔρμη του ψυχή.
Γιὰ τοῦτο ὑπὲρ Πατρίδος σκούζει, κράζει
ὄρνιο, ποὺ γιὰ κουφάρια ἀναστενάζει!
τεῦχος ἀρ. 683
(1920) τοῦ περιοδικοῦ «Νουμᾶς»
http://adrahti.blogspot.gr/2013/11/blog-post_13.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου