 |
| Τάκης Κατσουλίδης, Τοπίο στὸ ἡλιοβασίλεμα |
Ὅμως, ἂν ὁ ἐλεύθερος ἀνταγωνισμὸς σημαίνει
ἀνταγωνιστικὴ ἐλευθερία, συσχετικὰ ἡ ἐλεύθερη ἀσυδοσία τῆς ἀγορᾶς συνεπάγεται
καὶ ἀσύδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου, μιὰν ἐλευθερία προτεινόμενη γενικὰ ὡς
αὐτονομία καὶ συνεχὴς διεύρυνση αὐτονομίας, ποὺ ὑπ’ αὐτὲς τὶς συνθῆκες συνιστᾶ
ἐλευθερία τῆς δυνάμεως, ἡ ὁποία τείνει στὴν ἀτέρμονη ἐπέκτασή της, ἀποβαίνοντας
κτητικὴ καὶ κατακτητικὴ καὶ ἐκβάλλοντας σὲ σκληρότερη ἑτερονομία: αὐτὴν τοῦ
νόμου τοῦ ἰσχυρότερου ἐν μέσῳ γενικευμένης συνθήκης ἀλληλομαχίας […]
(ὁ Μαρσὲλ Γκωσέ) ὑποστηρίζει πὼς ἡ
μετάβαση ἀπὸ τὴν ἑτερονομία στὴν αὐτονομία ἐνεργήθηκε ἀπὸ τὸν χριστιανισμό, ὁ
ὁποῖος ἐνεῖχε τὴ δυνατότητα κριτικῆς τῆς θρησκείας στὸ ἴδιο τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ
θρησκευτικοῦ κόσμου, κι ἔτσι εἰσήγαγε στὴ θρησκευτικὴ λογικὴ μιὰ ριζικὰ νέα σχέση
μεταξὺ ἀνθρώπου καὶ θείου: Σ’ ἀντίθεση δηλαδὴ μὲ τὶς πρωτόγονες θρησκεῖες,
ὑποστηρίζει ὁ Γκωσέ, ποὺ ἐστιάζονταν στὴν καταγωγή, ὁ χριστιανισμὸς θραύει τὴν
ἀμετακίνητη ἐξάρτηση ἀπὸ ἕνα μυθικὸ παρελθόν, παρουσιάζοντας ἕναν θεὸ δημιουργό
(Γένεση) ποὺ ἐνσαρκώνεται στὴν Ἱστορία (Χριστός). Ὄντας ἔτσι καταγωγὴ καὶ
πρόσβαση στὴν Ἱστορία, «ἐνεργεῖ σὲ ἕνα παρόν, σὲ ἕναν χρόνο ἐνεστωτικὸ ἀντὶ νὰ
ἔχει πράξει ἅπαξ διὰ παντός», ἔτσι ποὺ ὁ ἀνθρώπινος χρόνος δὲν εἶναι
ἀγκυροβολημένος στὸ παρόν, διότι τὸ πέρασμα τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ ἀναγγέλλει μιὰ
προοπτικὴ μελλοντικῆς σωτηρίας εἰσάγοντας τὴν ἰδέα τῆς Ἱστορίας.
Γιάννης Καλλιόρης,
Ὅλα ἢ τίποτα, ἀντιεξουσιαστικὸς λόγος καὶ
συνείδηση τῶν ὁρίων, ἐκδ. ἁρμός, Ἀθήνα 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου