Μέσα σὲ αὐτὰ τὰ πλαίσια τοῦ βυζαντινοῦ κόσμου συνεχίστηκε ἀδιάσπαστη ἡ παράδοση τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, παράδοση ἡ ὁποία στὴν Δύση εἶχε διακοπεῖ ἀπὸ νωρίς. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ Δύση, στὸ Βυζάντιο διατηρήθηκε μιὰ κουλτούρα κοσμική, δηλαδὴ μιὰ κουλτούρα ποὺ προερχόταν ἀπὸ καὶ στηριζόταν καθαρὰ σὲ κοσμικοὺς φορεῖς. […]
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία, πρέπει νὰ διαπιστώσουμε ὅτι ἡ καθιερωμένη ἀντίληψη ποὺ τὴν θέλει νὰ βρίσκει τραγικὸ τέλος κατὰ τὸ μοιραῖο ἔτος 529 δὲν εἶναι παρὰ ἕνας συμβατικὸς μύθος χωρὶς κανένα πραγματικὸ ἔρεισμα.
[…] βυζαντινοὶ θεολόγοι ὅπως ὁ Ἰωάννης Δαμασκηνὸς ἐξέφρασαν διὰ πολλῶν καὶ ἐμφατικὰ τὴν ἀρνητική τους στάση ἀπέναντι στὴν (πλατωνικῆς, στωικῆς καὶ μανιχαϊκῆς) προελεύσεως ἀπαξίωση τοῦ σωματικοῦ στοιχείου ἔναντι τοῦ πνευματικοῦ. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀξιοπρόσεκτο συμπέρασμα ἑνὸς συνεποῦς στοχασμοῦ, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἐκτιμηθεῖ εἰδικὰ σήμερα ἐν ὄψει τῆς διαπίστωσης τῶν καταστροφικῶν συνεπειῶν ποὺ εἶχε ἡ ἐχθρικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ σώματος ἀπὸ τὸν χριστιανισμὸ τῆς Δύσης.
Klaus Oehler, Ἡ συνέχεια στὴν Ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἀπὸ τὸ τέλος τῆς Ἀρχαιότητας ὣς τὴν πτώση τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, μτφρ. Πολυτίμη-Μαρία Παλαιολόγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου