[…] Διατηρώντας μὲ κάθε θυσία καὶ γιὰ λόγους καθαρὰ ἐγωιστικοὺς τὶς διακρίσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν κοινωνικὴ ἀνισότητα, δὲν δικαιολογεῖτε ἁπλῶς τὴ γεμάτη φθόνο καὶ μίσος ἀντίδραση τῶν ἀποκληρωμένων τάξεων. Κάνετε κάτι τὸ χειρότερο - βεβηλώνετε τὸ μυστήριο τοῦ Ἁγίου Μύρου καὶ ἐξαναγκάζετε τοὺς χριστοὺς τοῦ Κυρίου νὰ μεταβληθοῦν σὲ ἐπαναστατημένους σκλάβους. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπικύρωσε ποτὲ τὴν ἀνισότητα τῆς καταγωγῆς ἢ τῆς περιουσίας – καὶ ἂν ἐσεῖς μὲ τὸ βλάσφημο συντηρητισμό σας ὑψώνετε σὲ ἀπόλυτη καὶ αἰώνια ἀρχὴ αὐτὸ ποὺ ἦταν ἁπλῶς μιὰ παροδικὴ κατάσταση, ἀναλαμβάνετε στοὺς ὤμους ὅλες τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ καὶ ὅλο τὸ αἷμα τῶν ἐπαναστάσεων. […]
Ἡ ἰσότητα ποὺ κηρύττει ἡ ’Επανάσταση δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μιὰ προσπάθεια κοινωνικῆς ἐφαρμογῆς τῆς ζωῆς ποὺ καλοῦνται νὰ ζήσουν ὅλοι οἱ μυρωμένοι χριστιανοὶ μέσα στὴν ’Εκκλησία. […]
Τὸ βάπτισμα τῆς ἐλευθερίας καὶ τὸ χρίσμα τῆς ἰσότητας βρίσκουν τὸ ἐπιστέγασμα καὶ τὴν κορωνίδα τους στὸ μέγα μυστήριον τῆς Εὐχαριστίας ἢ Κοινωνίας, τὸ μυστήριο τῆς ἀδελφωσύνης, ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀποτελεῖ ἐκπλήρωση τῆς προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ: 'Ίνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοὶ καγὼ ἐν σοί (’Ιωάν. 17, 21) […].
Καὶ έφ’ ὅσον αὐτὴ ἡ μυστηριώδης κοινωνία τοῦ Σώματος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀληθινὴ καὶ πραγματική, τότε μὲ τὴ συμμετοχή μας αὐτὴ γινόμαστε ὅλοι ἀδελφοί, χωρὶς καμιὰ διάκριση τάξεως, φυλῆς ἢ γλώσσας. Γι’ αυτὸ έὰν ἐξακολουθοῦμε νὰ μισοῦμε οἱ μὲν τοὺς δέ, νὰ πολεμοῦμε μεταξύ μας καὶ νὰ ἀλληλοφονευόμαστε, τότε ὄχι μόνο μεταφορικὰ ἀλλὰ πραγματικὰ εἴμαστε ἀδελφοκτόνοι, ὄχι μόνον ἁμαρτάνουμε, ἀλλὰ κυριολεκτικὰ σταυρώνουμε τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὰ ἀποδεικνύουμε ἄδεια ἀπὸ κάθε περιεχόμενο τὴν χριστολογικὴ πίστη καὶ ὁμολογία τῆς ’Ορθοδοξίας.
Βλαντιμὴρ Σολοβιώφ, Ἡ ὀρθόδοξη χριστολογία γιὰ τὰ κοινωνικὰ
προβλήματα, μτφρ. Δημήτρης Γεωργίου,
περ. Σύνορο, τ. 40
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου