Δὲν εἶναι διόλου
ἀπρεπὲς νὰ παραθέσουμε εἰκόνες ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα γιὰ τὸν Θεὸ σχετικὲς μὲ τὸν πόθο,
τὸν ζῆλο, τὴ δουλεία καὶ τὸν ἔρωτα. Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος ποὺ ἀπέκτησε πρὸς τὸν
Θεὸ τέτοιον πόθο, ὅπως ὁ τρελλὸς ἐραστὴς γιὰ τὴν ἐρωμένη του. […]
Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ
ἀληθινὰ φαντάζεται πάντοτε τὸ πρόσωπο αὐτοῦ ποὺ ἀγαπᾶ καὶ μὲ ἡδονὴ περιπτύσσεται
μαζί του ἐσωτερικά. Ἐκεῖνος δὲν μπορεῖ οὔτε στὸν ὕπνο νὰ ἡρεμήσει ἀπὸ τὸν πόθο
του ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ μὲ τὸ ποθούμενο πρόσωπο συνομιλεῖ ἀκατάπαυστα. Ἔτσι συμβαίνει
μὲ τοὺς σωματικοὺς ἔρωτες, ἔτσι καὶ μὲ τοὺς ἀσώματους ποὺ ἔχουν ὅμως σώματα.
Κάποιος ποὺ πληγώθηκε
ἀπὸ αὐτὸ τὸ βέλος ἔλεγε γιὰ τὸν ἑαυτό του κάτι ποὺ ἐγὼ τὸ θαυμάζω: «ἐγὼ κοιμᾶμαι »,
λόγῳ φυσικῆς ἀνάγκης, «καὶ ἡ καρδιά μου ἀγρυπνεῖ», ἀπὸ τὸ μέγεθος τοῦ ἔρωτα.
Πρέπει νὰ σοῦ ἐπισημανθεῖ,
φίλε μου, ὅτι μετὰ τὸν ὄλεθρο τῶν θηρίων τῆς ψυχῆς, ποὺ μοιάζει μὲ ἐλάφι, τότε αὐτὴ
«ποθεῖ σφοδρὰ καὶ λειώνει γιὰ τὸν Κύριο» πληγωμένη ἀπὸ τὴ φωτιὰ τῆς ἀγάπης σὰν ἀπὸ
ἀρρώστια. […]
Ἡ βασίλισσα ἀγάπη
(νομίζω ὅτι καταλληλότερο θὰ ἦταν νὰ πῶ Ἐκεῖνος) σὰν νὰ ἔσκυψε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἔλεγε
στὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς μου: Ἐὰν δὲν ἀπαλλαγεῖς, ἐραστή μου, ἀπὸ τὴν παχύτητά σου,
δὲν θὰ μπορέσεις νὰ μάθεις ποιὰ ἀκριβῶς εἶμαι.
Ἁγίου Ἰωάννου
τοῦ Σιναΐτου, Λόγος Λ´ περὶ ἀγάπης, ἐλπίδος
καὶ πίστεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου