 |
| Ρένα Ἀννούση |
Γιὰ πολλοὺς πιστούς,
ὁ θάνατος τῆς πίστης - ἡ ἀπώλεια τῆς βασικῆς μας σιγουριᾶς (ἢ φαινομενικῆς
σιγουριᾶς) γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸ νόημα τῆς ὕπαρξης, μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ μιὰ τραυματικὴ
ἐμπειρία σχεδὸν ὅσο καὶ ὁ θάνατος ἑνὸς φίλου. Ἀποτελεῖ κι αὐτὴ μιὰ ἐμπειρία τοῦ
διπόλου ζωή-θάνατος, μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία πρέπει νὰ περάσουμε ἂν θέλουμε νὰ γίνει
ἡ πίστη μας πιὸ ὤριμη. Ἡ ἀληθινὴ πίστη εἶναι ἕνας συνεχὴς διάλογος μὲ τὴν ἀμφιβολία.
Ὁ Θεὸς εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερος ἀπὸ ὅλες μας τὶς ἀντιλήψεις σχετικὰ μ’ Αὐτόν·
οἱ νοητικές μας συλλήψεις εἶναι εἴδωλα ποὺ πρέπει νὰ συντριβοῦν. Γιὰ νὰ ζήσουμε
λοιπὸν μὲ πληρότητα, θὰ πρέπει ἡ πίστη μας συνεχῶς νὰ πεθαίνει.
Κάλλιστος Ware, Ἡ ἐντὸς ἡμῶν Βασιλεία, μτφρ. Ἰωσὴφ Ροηλίδης, Ἀκρίτας, 2000
(αν μου επιτρέπεται θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα ποίημα με αφορμή τη χτεσινή ημέρα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μεταμόρφωση του Σωτήρος
Η φωνή των εγωπαθών ανθρώπων
χάνεται στην ατομική της ηχώ καθώς καλούν
τη γνώση της ευτυχίας
εκείνη, λυσσόδηκτη απ' τους εραστές
του κλέους και της προσωπικής φιλοδοξίας
στο σταυρό καρφώθηκε
και από τότε δεν έχει πάψει να αιμορραγεί
ίαμα το κόκκινο αίμα της
ανιδιοτελώς στάζει
για όλες τις ανοιχτές πληγές του κόσμου
κάποτε ήταν πλασμένοι να στέκουν ορθοί
και αντικριστά του ουρανού
καθώς υψώνονταν ο ένας για τον άλλο
τώρα έρπουν σαν κατακτητικά ερπετά
με τις παχύδερμες κοιλιές τους να στηρίζονται
πάνω στη νέα Αγία Τριάδα
- στο Επάγγελμα, στο Κράτος και στην Οικονομία -
και νοσταλγούν θεούς, αγγέλους και αγίους
στον ουρανό που ξεμάκρυνε για να ξεπλένει
τη ζέχνουσα ψυχή τους
τα εμπορεύματα που έγιναν Άνθρωποι
και οι άνθρωποι που έγιναν Εμπορεύματα
εσαεί μάς καταδικάζουν
σε αέναη κυκλική αποπλάνηση
του κοινωνικού εαυτού μας
ανθρωπόμορφα θεριά γινήκαμε
τον ήλιο και το φως
του ανθρωποφάγου πολιτισμού ικετεύουμε
να κρατήσει αιώνια
την απόλυτη κυριαρχία του
στον ερημωμένο ουρανό
μ' αυτόν τον ήλιο και σ' αυτό το φως
καταφθάνει δριμύτερο από ποτέ
το ψυχρότερο ανθρώπινο σκότος
το σκότος
που στον ήχο των νομισμάτων υποκλίνεται
και που με τα δάκτυλα βουτηγμένα στο αίμα
τα λεφτά φυλλομετρεί
η εμπνευσμένη μούσα
θυσιάστηκε και αυτή
στον οίστρο για-περισσότερο-χρήμα
κ' η θεία ευλογία βλαστημά
και κατάρες ρίχνει στον εαυτό της
από τότε που δεν κατάφερε να πουληθεί
στην καλύτερη δυνατή τιμή
στέκεται ψηλά, μόνος του
ο Θεός που-έγινε-Εμπόρευμα σαστίζει
και την έγνοια του δημιουργού αποστρέφεται
ο νεκρός βασιλιάς όλων των ανθρώπων
μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε
στη μορφή του κεφαλαίου
και εσύ παναγιότατη μητέρα
αιχμάλωτη μες στις εκκλησιές
έπαψες να θρηνείς
τον οριστικό χαμό του υιού μεσσία
ως μοναδική σωτηρία απομένει
όπως τότε έτσι και τώρα
ένας μέγας κοινωνικός
και έλλογος θυμός
να σπάσει το τζάμι στα εικονίσματα
όλων των ιερών και των οσίων
μήπως λυτρωθούν και οι Άγιοι
βοηθώντας τους ανθρώπους
να πάρουν πίσω τη ζωή τους
Lucifugo
...εὐτυχῶς ὁ οὐρανὸς δὲν εἶναι ἐρημωμένος καὶ γιὰ νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε ὄντως πρέπει νὰ σπάσουν τὰ τζάμια στὰ εἰκονίσματα, νὰ ἀποκαθηλωθεῖ δηλαδὴ ὁ θεὸς τοῦ μοναχικοῦ ἐμπορεύματος - ὁ ἀκοινώνητος ἑαυτός, ποὺ φτιάχνει ἀναπαυτικὲς θρησκεῖες ἄ-Χριστες.
Διαγραφή...ευχαριστώ για την απάντηση και την ερμηνεύω σαν πρόσκληση να συνεχίσω να κοινο-ποιώ κάποια ποιήματα στο φιλόξενο ιστοχώρο σας
Διαγραφή