- Μπολσεβίκοι!
Παίρνετε ἀρμήνειες ἀπὸ τὸ Μόσκοβο νὰ γκρεμίσετε τὴ θρησκεία, τὴν πατρίδα, τὴν οἰκογένεια
καὶ τὴν ἰδιοχτησία, τὰ τέσσερα μεγάλα θεμέλια τοῦ κόσμου! Κι ὁ Μανολιὸς -ἀνάθεμά
τον!- εἶναι ὁ ἀρχηγός σας· κι ἦρθε κι ὁ παπα-Φώτης ἀπὸ τοῦ διαόλου τὴ μάνα καὶ
κρατάει καινούριο Εὐαγγέλιο τὶς ἀρμήνειες τοῦ Μόσκοβου!
- Μὰ τότε ὁ
Χριστὸς εἶναι μπολσεβίκος! ἔκαμε ὁ Μιχελής.
- Ὅπως τὸν
καταντήσατε, σὰν τὰ μοῦτρα σας, δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ Χριστός, εἶναι ὁ Ἀντίχριστος.
Ὁ Μιχελὴς φούρκισε·
πετάχτηκε ἀπάνω.
- Ὅπως τὸν
καταντήσατε ἐσεῖς, οἱ παπάδες, οἱ δεσποτάδες, οἱ νοικοκυραῖοι, ὁ Χριστὸς ἔγινε ἕνας
γερο-Λαδᾶς τοκογλύφος, ὑποκριτής, παμπόνηρος, ψεύτης, δειλός, μὲ τὰ σεντούκια
γεμάτα τούρκικες κι ἐγγλέζικες λίρες… Καὶ τὰ κάνει πλακάκια, ὁ Χριστὸς ὁ δικός σας,
μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τῆς γῆς, γιὰ νὰ γλιτώσει τὸ τομάρι του καὶ τὸ πουγγί του!
- Μᾶς κηρύχνεις
τὸν πόλεμο, κὺρ-Μιχελή; Μούγκρισε ὁ παπὰς καὶ τὰ σάλια του πετάχτηκαν στὸν τοῖχο.
- Δὲν κηρύχνω
πόλεμο, κηρύχνω δικαιοσύνη· μὰ ἂν ριχτεῖτε ἀπάνω μας, θὰ πολεμήσουμε. Ὁ ἀληθινὸς
Χριστὸς εἶναι μαζί μας· κι ἡ κουρελοῦ ἡ Σαρακήνα θὰ φάει μιὰ μέρα –θὰ τὸ δεῖς!-
τὴν πλούσια κυρα-Λυκόβρυση!
[…]
- Ἔχετε γειά,
χωριανοί! Ξαναφώναξε ὁ Μιχελής· ὁ Χριστὸς ὁ δικός μας εἶναι φτωχός, κατατρεμένος,
χτυπάει τὶς πόρτες καὶ κανένας δὲν τοῦ ἀνοίγει· ὁ Χριστὸς ὁ δικός σας εἶναι πλούσιος
κοτζάμπασης, τά ’χει φτιαγμένα μὲ τὸν Ἀγά, μανταλώνει τὴν πόρτα του καὶ τρώει. Ὁ
Χριστὸς ὁ δικός σας, ὁ χορτᾶτος, διαλαλεῖ: «Δίκαιος εἶναι ὁ κόσμος τοῦτος, τίμιος,
σπλαχνικός, μοῦ ἀρέσει· ἀφορεσμένος νά ’ναι ὅποιος σηκώσει τὸ χέρι του νὰ τὸν
κουνήσει!» Ὁ Χριστὸς ὁ δικός μας, ὁ ξυπόλυτος, κοιτάζει τὰ κορμιὰ ποὺ πεινοῦν, τὶς
ψυχὲς ποὺ πλαντοῦν, φωνάζει: «Ἄδικος εἶναι, ἄτιμος, ἄσπλαχνος ὁ κόσμος τοῦτος,
πρέπει νὰ γκρεμιστεῖ!»
Νίκου Καζαντζάκη, Ὁ Χριστὸς ξανασταυρώνεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου