Ἄρης...!

Τὸ τελετουργικὸ εἶναι σταθερό.

Ἡ σημαία προηγεῖται, ὁ Ἄρης φιλάει τὸ χέρι τοῦ παπᾶ καὶ ζητάει τὴν ἄδεια τοῦ προέδρου γιὰ νὰ μιλήσει στοὺς κατοίκους τῶν χωριῶν. Δὲν θίγει ποτὲ τὶς παραδόσεις καὶ τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα τῶν χωρικῶν […]

Ἐκπληκτικὴ ἀδυναμία δείχνει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὁ Ἄρης στοὺς γέρους καὶ στοὺς παπάδες· «τοὺς παπάδες τῆς Ρούμελης, ποὺ ὁ Βελουχιώτης ἔδειχνε μιὰ παθολογικὴ ἀδυναμία ἀπέναντί τους, ποὺ γινόταν σὰν ἄτακτο παιδὶ μπροστά τους» (Φ. Γρηγοριάδης: Ἀντάρτικο).

Ἂν δεῖ κάποιον ρακένδυτο ἢ σκελετωμένο παπά, θυμώνει· μαλώνει τοὺς χωρικούς:

˗ Νὰ πληρώνετε τὸν παπά σας. Πῶς θέλετε νά ’χετε παπὰ χωρὶς πληρωμή; Δὲν εἶναι διακονιάρης ὁ παπάς… Εἶναι παπάς! […]

⃰⃰⃰  ⃰  ⃰

Εἶναι 24 Δεκεμβρίου, παραμονὴ Χριστουγέννων.

Τὰ Τοπόλιανα δὲν διαθέτουν παπὰ καὶ ὁ Παπακουμπούρας προσφέρεται νὰ τελέσει λειτουργία. Γέμισε ἡ ἐκκλησία χωρικοὺς καὶ ἀντάρτες. Ἀλλὰ οὔτε ἀριστερὸς ψάλτης ὑπῆρχε καὶ ἐπιστρατεύτηκε ὁ Περικλής, ποὺ ἤξερε νὰ διαβάζει καὶ νὰ κρατάει στοιχειωδῶς τὸ ἴσο. Πότε ὁ Παπακουμπούρας, πότε ὁ δεξιὸς ψάλτης τοῦ ψιθύριζαν τὴ σελίδα ποὺ ἔπρεπε νὰ γυρίσει· σὲ λίγο στάθηκε δίπλα στὸν Περικλὴ καὶ ὁ Ἄρης καὶ ἔψαλαν σεγόντο. Ἔγινε μιὰ ἐξαίσια λειτουργία, ποὺ θὰ ἔκανε τοὺς ζηλωτὲς τοῦ Κόμματος νὰ κόψουν τὶς φλέβες τους. […]

Διονύσης Χαριτόπουλος, Ἄρης, ὁ ἀρχηγὸς τῶν ἀτάκτων, ἐκδ. Ἑλληνικὰ Γράμματα, Ἀθήνα 2003