γεύση Κλίμακος

Μὴν ξεθαρρεύεις ποὺ δὲν πέφτεις ἐπειδὴ ἀσκεῖς ἐγκράτεια· γιατὶ κάποιος ποὺ δὲν ἔτρωγε ἔπεσε ἀπὸ τὸν οὐρανό. (15, 14)

Κάποιος μοῦ διηγήθηκε κάτι παράδοξο καὶ ὑπερβολικῆς ἁγνότητας. «Κάποιος», εἶπε, «βλέποντας ἐξαιρετικὴ ὀμορφιά, δοξολόγησε ἐξαιτίας της τὸν Δημιουργό· καὶ μόνο ἀπὸ αὐτὴ τὴ θέα παρακινήθηκε σὲ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἀκατάπαυστα δάκρυα». (15, 58)

Ὅταν νηστεύω, κυριεύομαι ἀπὸ κενοδοξία· καὶ ὅταν καταλύω τὴ νηστεία γιὰ νὰ μὴν φανερωθῶ, νομίζοντας ὅτι ἔτσι εἶμαι συνετός, πάλι γίνομαι κενόδοξος. (21, 5)

Ὁ δικός μου ἐραστής, εἶπε ἡ ἁγία ταπείνωση, δὲν θὰ ἐπιπλήξει, δὲν θὰ δικάσει, δὲν θὰ ἐξουσιάσει, δὲν θὰ χρησιμοποιήσει σοφιστεῖες, μέχρι νὰ ἑνωθεῖ μαζί μου· γιατὶ μετὰ τὴν ἕνωση μαζί μου, ὁ νόμος γι’ αὐτὸν δὲν ἔχει πιὰ ἰσχύ. (25, 22)

Ἂς φροντίσουμε νὰ μάθουμε τὰ θεῖα περισσότερο μὲ ἱδρώτα, παρὰ μὲ κούφια λόγια. (26, 26)

[…] τοῦ πόθου σου γιὰ τὸν Θεὸ ἂς γίνει παράδειγμα ὁ σωματικὸς ἔρωτας· (26, 31)

[…] ὁ Θεὸς δὲν ἐμφανίζεται στοὺς κόπους ἀλλὰ στὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ταπείνωση. (26, 32)

[…] Ἀγάπη εἶναι ὁ Θεὸς καὶ αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ Τὸν ὁρίσει, μετρᾶ σὰν τυφλὸς τὴ ἄμμο στὴν ἄβυσσο. (30, 2)

[…] Μακάριος ὅποιος ἀπέκτησε τέτοιον πόθο γιὰ τὸν Θεό, ὅμοιο μὲ τὸν πόθο τοῦ μανιακοῦ ἐραστῆ γιὰ τὴν ἐρωμένη του. (30, 5)

Αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ πραγματικά, πάντοτε φαντάζεται τὸ ἀγαπημένο πρόσωπο καὶ τὸ ἀγκαλιάζει ἐσωτερικὰ μὲ ἡδονή. Αὐτὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἡρεμήσει ἀπὸ τὸν πόθο του οὔτε ὅταν κοιμᾶται ἀλλὰ καὶ τότε διαρκῶς συνομιλεῖ μὲ τὸ πρόσωπο ποὺ ποθεῖ. (30, 6)