 |
| Pablo Picasso, Poverty |
[…] μὲ ὅση δύναμη ἔχουμε, καὶ μὲ τὴ συνεργεία καὶ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἂς ἐπιχειρήσουμε αὐτὰ ποὺ πρέπει. Ἂς ἀνακουφίσουμε μὲ συμπάθεια τὴ συμφορὰ τοῦ φτωχοῦ, κι ἂς μὴ ἀμελήσουμε νὰ καταστήσουμε τὴν ἀνάγκη του μικρότερη. Ἂς φροντίσουμε τὴ γύμνια τῶν γυμνῶν, ντρεπόμενοι μήπως δὲν φορέσουμε τὸ ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας ποὺ μᾶς δόθηκε. Ἂς συμπονέσουμε αὐτοὺς ποὺ βασανίζονται ἀπὸ τὶς κακοποιήσεις τῆς φυλακῆς καὶ αὐτοὺς ποὺ συνθλίβονται ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ξενητειᾶς καὶ ἂς προσπαθήσουμε νὰ κάνουμε δικά μας τὰ βάσανα τῶν ἄλλων, ὥστε, ἀφοῦ μιμηθοῦμε γιὰ χάρη τῶν συνανθρώπων μας Αὐτὸν ποὺ ἀνέλαβε τὶς ἀδυναμίες μας καὶ βάστασε τὶς ἀσθένειές μας, καὶ ἀφοῦ μιμηθοῦμε ἐμπράκτως τὴν φιλάνθρωπη ταπείνωσή Του, νὰ μπορέσουμε νὰ γίνουμε ἄξιοι ἐπόπτες καὶ μέτοχοι τῆς δόξας∙ χωρὶς νὰ πράττουμε αὐτὰ χάριν τῆς δόξας τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία, μετὰ τὴν παροῦσα ζωή, δὲν ὑφίσταται καθόλου∙ ἀλλά, ἀφοῦ ἀληθινὰ δοθοῦμε ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό, καὶ σὰν νὰ ὑπηρετοῦμε Αὐτόν, ποὺ εἶναι καὶ γίνεται τὰ πάντα γιὰ ὅλους, διὰ τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς ἄλλους, ἂς λέμε κι ἂς πράττουμε ὅλα αὐτὰ μὲ τὰ ὁποῖα θὰ γίνουμε ἀρεστοὶ σ’ Ἐκεῖνον. […]
Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Πρὸς Ἰωάννην Κουβικουλάριον περὶ τῶν ὀρθῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ δογμάτων καὶ κατὰ Σευήρου τοῦ αἱρετικοῦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου