ὁ τρυγητὴς τῆς ἐλευθερίας ἢ ἡ ἀναρχία ποὺ δὲν βολεύεται

Ὁ Μικέλης Ἄβλιχος γεννήθηκε στὸ Ληξούρι τὸ 1844. Σπούσασε στὴ Βέρνη καὶ ἔζησε ἀρκετὰ χρόνια στὴ δυτικὴ Εὐρώπη, ὅπου ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς ἐπαναστατικὲς ἰδέες. Στὴ Βέρνη γνωρίστηκε καὶ συνδέθηκε προσωπικὰ μὲ τὸν Μπακούνιν καὶ ἔγινε μέλος τῆς Α´ Διεθνοῦς. Ἴσως ἔλαβε μέρος στὰ γεγονότα τῆς παρισινῆς κομμούνας. Ἔγραφε σατιρικοὺς στίχους μὲ ψευδώνυμα καὶ ζοῦσε ἀσκητικά. Στὴ μικρή του ἡλικία ὑπῆρξε ἰδιαίτερα φιλακόλουθος. Πέθανε ξεχασμένος τὸ 1917. Λίγες ὧρες πρὶν ἔλεγε: «μὴν κλαῖτε· ὁ Μικέλης πάει στὴ ζωή!»

 Εἶπε γιὰ τὴ γνώση: «εἶναι ἡ γνώση κύκλος ποὺ ὅσο ἀξένει τὰ ὅρια τῆς ἀγνοίας μας πλαταίνει».

Καὶ γιὰ τὴν ἀναρχία: «πρὸς ἀπάντησιν εἰς τὸν λόγον σας κυρία Μαίρη ὅτι δὲν εἶμαι ἀναρχικός, ἀλλ’ ἀριστοκράτης, σᾶς λέγω ὅτι ἐν μέρει καὶ τὸ βεβαιῶ, ἐν μέρει καὶ τὸ ἀρνοῦμαι, διότι ἡ ἀναρχία εἶναι ἄκρατος ἀριστοκρατία».

Ὁ Ἄβλιχος ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια διάβαζε τὸ Εὐαγγέλιο, ἂν καὶ ἦταν ἄπιστος, καὶ ἔλεγε ὅτι ἀκόμα δὲν τὸ εἶχε καταλάβει, τόσο βαθειὰ ἦταν γραμμένο. Ἐπίσης γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο ἔλεγε ὅτι ὅλες οἱ Ἰνδικές, Ἑλληνικὲς καὶ Ρωμαϊκὲς φιλολογίες μπροστὰ στὸ Εὐαγγέλιο εἶναι μηδὲν καὶ μὲ μία τρίχα τοῦ Χριστοῦ δὲν ἀναλογεῖ ὅλος ὁ κόσμος.

Κάποια φορὰ τὸν εἶχαν διορίσει στ’ Ἀργοστόλι μέλος Ἐπιτροπῆς γιὰ νὰ μοιράσει χρήματα σὲ φτωχούς. Ὁ Ἄβλιχος δὲν ἤθελε νὰ εἶναι μέλος σὲ ἐπιτροπές. Ὑποχρεώθηκε λοιπὸν νὰ πάει νὰ ὑποβάλει τὴν παραίτησή του στὸν Πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς, ποὺ ἦταν ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κεφαλονιᾶς Γεράσιμος Δόριζας, φιλόσοφος, μὲ ἰδέες πολὺ φιλελεύθερες. Ὁ Ἄβλιχος ὄρθιος μπροστὰ στὸν ἀρχιεπίσκοπο ὑποβάλλει τὴν παραίτησή του.

- Καθήσατε κ. Ἄβλιχε, τοῦ λέει ὁ ἀρχιεπίσκοπος.

- Τὶ θέλει ἕνας λύκος ἐν μέσῳ τῶν προβάτων, τὶ θέλω ἐγὼ ’δῶ μέσα ἕνας ἀναρχικὸς ἄνθρωπος;

- Καὶ νομίζετε κ. Ἄβλιχε πὼς αὐτὸς ὁ θρόνος ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴν ἀναρχία;

- Ἒ τότε νὰ καθήσω.

Καὶ ἀφοῦ συζήτησαν πολὺ ὥρα οἱ δύο ἄνδρες, λέει ὁ ποιητής!

- Δὲν εἶσαι δεσπότης.

- Ἀλλὰ τότε τὶ εἶμαι Μιχαλάκη;

- Εἶσαι δεσμώτης.

- Τὸ ἐμάντευσες.

Καὶ ἀπὸ τότε τὸν Ἄβλιχο τὸν συνέδεσε μεγάλη φιλία μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Δόριζα.

Ὅταν πρωταντίκρυσε ἀεροπλάνο εἶπε στοὺς φίλους του: «γιὰ φαντασθεῖτε ὁ ἄνθρωπος τὶ ἔκανε, κατόρθωσε νὰ γίνει πουλὶ και ψάρι. Ἕνα μόνον δὲν κατόρθωσε νὰ γίνει ἄνθρωπος!»

Κάποτε ρωτήθηκε στὸ δικαστήριο ὡς ἔνορκος ποιὰ θρησκεία πρεσβεύει καὶ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «οὐδεμία· ἀλλ’ ἐν τοσούτῳ εἶμαι χριστιανός, διότι αἱ θρησκεῖαι εἶναι δεσμὸς τῆς ἀνθρωπότητος, ἐνῶ ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἐναγκαλισμὸς τῆς ἀνθρωπότητος».