[…] βρίσκομε (ἐν. τὸν Ἀπόστολο Ἀνδρέα) μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους Μαθητὰς καὶ μὲ τὸν Φίλιππο, στὴν ἔρημο, ἐκεῖ ποὺ ἔκανε τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων. Καὶ μάλιστα ὁ Ἰησοῦς μὲ ἐγνοια τοὺς ἐρώτησε τὶ θὰ γίνει μ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους. […] Ὁ Ἀνδρέας, πιὸ πρακτικός, λέει: «Εἶν’ ἕνα παιδάκι ἐδῶ, πό ’χει πέντε κριθαρένια ψωμιὰ καὶ δυὸ ψάρια. Ἀλλὰ κι αὐτὰ λίγα εἶναι». Τὶ ἔγνοια εἶχαν οἱ καημένοι κι αὐτοὶ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους! Τὶ ὡραῖο εἶν’ αὐτό! Ὅποιος νοιάζεται τοὺς ἀνθρώπους, νοιάζεται τὸν ἴδιο τὸν Χριστό! Καὶ μάλιστα τοὺς πεινασμένους, τοὺς δυσκολεμένους, τοὺς παραπεταμένους. Ἄλλωστε, στὸ Εὐαγγέλιο, ὁ Χριστὸς ἐτάχθη ἀλληλέγγυος μὲ ὅλους τοὺς ἀδύνατους, τοὺς φτωχούς, τοὺς πονεμένους, τοὺς ἄρρωστους, τοὺς φυλακισμένους, τοὺς γυμνούς, καὶ μ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν εἶχαν στὸν ἥλιο μοῖρα. Ἐταυτίσθη λοιπόν. Καὶ εἶναι, λοιπόν, ἐδῶ, οἱ Ἀπόστολοι φροντίζοντες, οἰωνεί, τοὺς ἀνθρώπους, μέσῳ τοῦ Κυρίου. […]
Ἀρχιμ. Ἀνανίας Κουστένης, Λόγοι γιὰ τὸν Ἀπόστολο Ἀνδρέα τὸν Πρωτόκλητο, ἐκδ. Ἀκτή, Λευκωσία 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου