Ἡ θρησκεία χρησιμοποιήθηκε, καὶ
δυστυχῶς ἀκόμη καὶ σήμερα χρησιμοποιεῖται, γιὰ ἄλλες ἐπιδιώξεις, συχνὰ
κατακριτέες. Ὅταν ἡ θρησκεία ἐνισχύει τὸ μίσος, τὸν ρατσισμὸ καὶ τὴν ξενοφοβία,
οἱ κοινωνίες ὁδηγοῦνται σὲ ἐπικίνδυνες περιπέτειες. Ὅσο γιὰ τὰ ἔθνη, πολλὰ ἀπὸ
αὐτὰ διαμορφώθηκαν μὲ τὴν ἔμπνευση καὶ τὶς ἀρχὲς μιᾶς συγκεκριμένης
θρησκείας. Εἶναι φυσικὸ λοιπὸν νὰ αἰσθάνονται μιὰ ἰδιαίτερη σχέση
μ' αὐτή. Συχνὰ μάλιστα, ἡ βιβλικὴ ἀρχὴ "μακάριον τὸ ἔθνος οὗ ἐστι Κύριος ὁ
Θεός αὐτοῦ" (Ψαλμ. 32,12) ἑρμηνεύεται μὲ πολιτιστικὰ ἢ ἐθνικιστικὰ
κριτήρια. Ἀλλὰ ὁ ἴδιος ψαλμὸς ταυτόχρονα ἀνοίγει
τὸν ὁρίζοντα σ' ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ βλέπει μέσα σ' αὐτόν τὴν ἐξέλιξη τοῦ
ἔθνους. "Τοῦ ἐλέους Κυρίου πλήρης ἡ γῆ. Τῷ λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ
ἐστερεώθησαν" (Ψαλμ. 32, 5-6). Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὰ πάντα καὶ Αὐτὸς
φροντίζει γιὰ τὰ πάντα.
Γι' αὐτό, ὅσο καὶ ἂν εἶναι
μακάριο τὸ ἔθνος "οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεός αὐτοῦ", ἐντούτοις κανένα
ἔθνος δὲν μπορεῖ νὰ διεκδικήσει ὡς ἰδιοκτησία του τὸν Θεό. Κανένα ἔθνος,
ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ πόσο θρησκεύεται, δὲν ἔχει ἀποκλειστικότητα στὴν ἄπειρη ἀγάπη
τοῦ Θεοῦ. Τὸ νὰ γνωρίζει ἕνα ἔθνος ἢ μιὰ ὁμάδα ἐθνῶν τὴ χριστιανική πίστη δὲν
σημαίνει ὅτι ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ μονοπωλοῦν τὸν Θεὸ καὶ νὰ θεωροῦν τὰ ἄλλα
ἔθνη δευτέρας κατηγορίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸν Ἄρειο Πάγο τόνισε
χαρακτηριστικά: "Ὁ Θεός, ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ ...
ἐποίησεν ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων ..." (Πράξ. 17:24-26). Ὅλα τὰ
ἔθνη ἀνήκουν στὴν ἴδια ἀνθρωπότητα ποὺ πλάστηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο Δημιουργό.
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνέκαθεν
παγκόσμιο ὁρίζοντα καὶ ὅσοι ἔχουμε μιὰ εὐθύνη, ἄμεση ἢ ἔμμεση σ' αὐτή
καλούμεθα, νὰ ἐνισχύσουμε αὐτὴ τὴν ἀλήθεια στὴ συνείδηση κάθε πιστοῦ καὶ κάθε
ἔθνους. Ὅ,τι συμβάλλει στὴν κατανόηση, τὴν προσέγγιση, τὴν ἀλληλεγγύη καὶ τὴν
ἁρμονικὴ συνύπαρξη τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν λαῶν πρέπει νὰ ἐνισχυθεῖ.
Ἀναστάσιος ἀρχιεπ.
Τιράνων καὶ πάσης Ἀλβανίας
06/10/08 συνέντευξη στὸν
Ἀριστείδη Βικέτο τοῦ romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου