- Τὸν ξέρει
κανείς;
-Ὄχι!
Ἔτσι τραγικὰ
λήγει ὁ πόθος γιὰ ταυτότητα. Τέσσερις ἀβάσταχτες λέξεις, ποὺ κανοναρχοῦσαν μιὰ
γκρίζα ἀνώνυμη βιοτή, κατάφεραν νὰ καταπλακώσουν ὁριστικὰ πιὰ τὴν τελευταία
προσπάθεια διαφυγῆς μὲ τοὺς ἐπικίνδυνους ὅρους τῆς κατασκευῆς. Ὁ καημὸς τοῦ
προσώπου στὴν τροχιὰ μιᾶς ἀνέλπιστης εὐκαιρίας, τυχαίας, δηλαδὴ χωρὶς μόχθο, ἄρα
κενῆς, καταποντίζεται στὸ βάθος τοῦ αὐτοπροκαθορισμοῦ.