ἡ ὕλη τῆς πνευματικότητας

 

Ὡς «πνευματικότητα» ἐννοῶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα πὼς τὸ ἄτομο πρέπει νὰ ἀπορεῖ σχετικὰ μὲ αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε «τὸ νόημα τῆς ζωῆς». (Σινεμὰ σὰν προσευχή)

Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα, ποὺ γιὰ μοναδικό της σκοπὸ ἔχει νὰ γεμίζει τὸ στομάχι της, εἶναι καταδικασμένη νὰ παρακμάσει, νὰ διαλυθεῖ, νὰ ἀλληλομισηθεῖ.

Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον…

[…] Ἔχουμε φτύσει πάνω σὲ ὅλες τὶς ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς ἀξίες. Πῶς λοιπὸν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε; Φυσικά, ὄχι πιστεύοντας καὶ ἀκολουθώντας κάποιους ἀρχηγούς!

[…] Αὐτὴ ἡ ἀποξένωση ἀπὸ κάθε τι πνευματικὸ μόνο τέρατα μπορεῖ νὰ γεννήσει.

Σήμερα, ὅσο ποτὲ πρίν, πρέπει νὰ ὑπερασπιστοῦμε ὁ,τιδήποτε ἔχει σχέση μὲ τὴν πνευματικότητα.

Ἀντρέι Ταρκόφσκι, Μαρτυρολόγιο, μτφρ. Ἀλέξανδρος Ἴσαρης,Ἴνδικτος 2006

Δημιουργήσαμε ἕναν πολιτισμὸ ποὺ ἀπειλεῖ νὰ καταστρέψει τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἀπέναντι σὲ καταστροφὴ τέτοιας κλίμακας τὸ μόνο ποὺ πρέπει νὰ τεθεῖ, κατὰ τὴ γνώμη μου, εἶναι ἡ προσωπικὴ εὐθύνη τοῦ ἀτόμου καὶ ἡ προθυμία του γιὰ θυσία, χωρὶς τὴν ὁποία παύει νὰ λογίζεται ὡς πνευματικὸ ὄν.

 Ἀντρέι Ταρκόφσκι, Σμιλεύοντας τὸν χρόνο, μτφρ. Σ.Βελέντζας, ἐκδ. Νεφέλη 1987

«…θὰ εἶναι χριστιανός»

 

Miguel Hernandez

    Ὁ πρωταρχικὸς χριστιανισμὸς εἶναι κατάργηση τοῦ κράτους: ἀπαγορεύει τοὺς ὅρκους, τὴ στρατιωτικὴ θητεία, τὴν αὐτοάμυνα, καὶ τὴν ὑπεράσπιση ὁποιουδήποτε εἴδους κοινότητας, τὴ διάκριση μεταξὺ συμπατριωτῶν καὶ ξένων, καὶ ἐπίσης τὴ διαφοροποίηση τῶν τάξεων. […]

Ὅποιος θὰ ἔλεγε σήμερα: «Δὲν θέλω νὰ εἶμαι στρατιώτης», «δὲν δίνω φράγκο γιὰ τὰ δικαστήρια», «δὲν θὰ ἀξιώσω τὶς ὑπηρεσίες τῆς ἀστυνομίας», «δὲν θὰ κάνω τίποτε ποὺ νὰ διαταράξει τὴν εἰρήνη μέσα μου: καὶ ἂν πρέπει νὰ ὑποφέρω γι’ αὐτὸ τὸν λόγο, τίποτε δὲν θὰ μὲ βοηθήσει καλύτερα νὰ διατηρήσω τὴν εἰρήνη μέσα μου ἀπὸ τὸν πόνο» - θὰ εἶναι χριστιανός.

 

Φρίντριχ Νίτσε, Ἡ θέληση γιὰ δύναμη, μτφρ. Ζήσης Σαρίκας, ἐκδ. Πανοπτικόν, Θεσσαλονίκη 2014