Jean Phillipe Rameau - Les Indes galantes

 

φασισμὸς καὶ ὑποκρισία...

 

Ἡ ἀνακοίνωση τῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν φοιτητῶν 16/11/1973

 

    […] Πρωταρχικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐπίλυση ὅλων τῶν λαϊκῶν προβλημάτων θεωροῦμε τὴν ἄμεση παύση τοῦ τυραννικοῦ καθεστῶτος τῆς Χούντας καὶ τὴν παράλληλη ἐγκαθίδρυση τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας.

Ἡ ἐγκαθίδρυση τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας συνδέεται ἀναπόσπαστα μὲ τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία ἀπὸ τὰ ξένα συμφέροντα, ποὺ χρόνια στήριζαν τὴν τυραννία στὴ χώρα μας. […]

Ἑλληνικὲ λαέ, ὁ ἀγώνας γύρω ἀπὸ τὴ λαϊκὴ κυριαρχία καὶ τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία σήμερα συνίσταται στὶς ἄμεσες μαζικὲς διεκδικήσεις, στὰ οἰκονομικά, ἐπαγγελματικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα, μὲ ἀπεργιακοὺς ἀγῶνες, μὲ μαζικὲς κινητοποιήσεις, μὲ συλλαλητήρια, μὲ προοπτικὴ τὴ γενικὴ ἀπεργία γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τῆς δικτατορίας. Ἡ παρουσία μας ἐδῶ ἀποτελεῖ κέντρο συσπειρώσεως καὶ μαζικοποιήσεως τοῦ λαϊκοῦ ἀγώνα. Ὅλοι ἑνωμένοι στὸν ἀγώνα γιὰ τὴ δημοκρατία καὶ τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία.

 

Ἀνακοίνωση τῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς στοὺς δημοσιογράφους στὶς 3.30 Παρασκευὴ 16 Νοεμβρίου 1973 στὴν αἴθουσα τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσόβειου Πολυτεχνείου

 

 

χριστιανισμὸς καὶ Μὰρξ

 

    […] Πρέπει νὰ ποῦ με ὅτι ὁ σοσιαλισμὸς μπορεῖ νὰ εἶναι γιὰ μᾶς καὶ δυνατὸς καὶ παραδεκτός, ἀλλὰ βέβαια ὄχι πάνω σὲ ἀθεϊστικὲς βάσεις. Καὶ γι’ αὐτὸ -πρέπει νὰ τὸ ποῦμε- δὲν εἴμαστε κατ’ ἀρχὴν κατὰ τοῦ σοσιαλισμοῦ. […]

Ὁ Μὰρξ πολὺ νωρὶς ἔγινε ἀθεϊστὴς κι ὁ ἀθεϊσμός του δὲν εἶναι ἕνας ἁπλὸς ἀθεϊσμός. Δὲν εἶναι χωρὶς λόγο τὸ ὅτι ὁ Σέργιος Μπουλγκάκωφ, ὁ πρώην μαρξιστής, ἔγραψε γιὰ τὸν «Μὰρξ ὡς θρησκευτικὸ τύπο». Πρόσφατα ὁ Γάλλος φιλόσοφος Morris Clavel ἔδωσε σωστὴ συμβουλὴ στοὺς χριστιανούς: νὰ μὴν ὑποτιμοῦν τὸν Μάρξ. Καὶ συμφωνῶ μαζί του. Ὑπάρχει πράγματι κάτι τιτανικὸ στὸ Μάρξ, κάτι προμηθεϊκό, κάτι ἀπὸ τὸν Ἑβραῖο Σαῦλο ποὺ ὅμως δὲν ἔγινε Παῦλος. Δὲν συμφωνῶ μ’ ἐκείνους ποὺ ποὺ θεωροῦν ὅτι ὁ Μὰρξ ἦταν ἁπλῶς ἀθεϊστής. Ἦταν κάτι περισσότερο: ἀντιθεϊστής. Ὁ Μὰρξ δὲν θέλει μόνο τὴν κατάργηση τῆς θρησκείας, ἀλλὰ τὴν κατάργηση τοῦ Θεοῦ. Ἡ κατάργηση τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ τελευταῖο του μυστήριο. Αὐτὸ μᾶς ἀποκαλύπτουν ἤδη οἱ στίχοι τοῦ νεαροῦ Μάρξ: «Μίσος ἐναντίον ὅλων τῶν θεῶν…θέλω νὰ θέσω τὸν θρόνο μου πάνω στὸ ὕψος, νὰ ἀντιδικήσω τὸν ὔψιστο… νὰ ρίξω τὸ γάντι σ’ ὅλον τὸν κόσμο…νὰ αἰσθάνομαι ἴσος μὲ τὸν Δημιουργό…». Ὁπωσδήποτε φαίνεται ἐδῶ ἡ κοσμική, θεουργικὴ διεκδίκηση τοῦ Μάρξ. Φαίνεται ὅτι γιὰ τὸν Μὰρξ ὁ Θεὸς ἀποτελεῖ τὸν κατ’ εὐθείαν κίνδυνο γιὰ τὸ παναρμόδιο βασίλειο τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Μπερντιάεφ σωστὰ ἐπεσήμανε τὸ ἀντιθεϊκὸ πάθος τοῦ Μὰρξ ποὺ ἦλθε ὡς ἀποτέλεσμα τῆς θεοποιήσεως τῆς μελλούσης ἀνθρωπότητος. Δηλαδὴ πρόκειται, ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Ντοστογιέφσκυ, γιὰ τὸν πανάρχαιο ἐκεῖνο πειρασμὸ τῆς οἰκοδομήσεως τοῦ «Πύργου τῆς Βαβέλ» ἤ, μὲ ἄλλα λόγια, γιὰ τὸν βαθὺ καὶ καυτὸ πόθο τῆς αὐτοθεοποιήσεως τῆς ἀνθρωπότητος. […]

Ἐγὼ βέβαια δὲν ἔχω σκοπὸ νὰ ὑπερασπισθῶ ἐδῶ τὴ θρησκεία. Θέλω μόνον νὰ πῶ ὅτι ὁ Μὰρξ δὲν γνώριζε καλὰ τὸν Χριστιανισμὸ (ἕνα διάστημα μάλιστα πίστευε ὅτι οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ πράγματι ἔτρωγαν «κρέας παιδιῶν»!). Ἀκόμα λιγότερο γνώριζε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. […]

 

Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Γιέβτιτς, Μαρξιστικὴ καὶ χριστιανικὴ ἀντίληψη τῆς θρησκείας, περ. Σύναξη, τ. 9 (1984).