Φώτης Ζαχαρίου - Συντήρηση |
[…] Ὁ Χριστός,
ὁ Μεσσίας, εἶχε ἀπορρίψει στὴν ἔρημο τὸν πειρασμὸ τῶν βασιλείων αὐτοῦ τοῦ
κόσμου. Ἀλλὰ ὁ Χριστιανικὸς λαός, μέσα στὴν ἱστορία, ἐνέδωσε σ’ αὐτὸν τὸν
πειρασμό. Τοῦτο ἄφησε τὰ σημάδια του στὶς τρέχουσες δογματικὲς διδασκαλίες ποὺ
ἐπεξεργάσθηκε ὁ ἱστορικὸς χριστιανισμός. Ἡ ἀρχαία Ἑβραϊκὴ ἰδέα τοῦ
Μεσσία-Βασιλέα περνάει στὴ χριστιανικὴ σκέψη. Οἱ ἱστορικὲς Χριστιανικὲς
θεοκρατίες δημιουργήθηκαν ὡς ἀποτέλεσμα τῶν παραπάνω καὶ τοῦτο εἶναι ἡ
μεγαλύτερη παραφθορὰ τῆς Χριστιανικῆς μεσσιανικῆς πίστης. Ἡ θεοκρατία σὲ ὅλες
της τὶς μορφές, τόσο Ἀνατολικὴ ὅσο καὶ Δυτική, συνιστᾶ προδοσία τοῦ
Χριστιανισμοῦ, εἶναι μία προδοσία καὶ ἕνα ψέμμα. Καὶ οἱ θεοκρατίες ἦσαν
προορισμένες νὰ χαθοῦν. Αὐτὸ ποὺ πραγματοποίησαν ἦταν ἀντίθετο πρὸς τὴ Βασιλεία
τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὴ Βασιλεία τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀγάπης. Τὸ πνεῦμα τοῦ
ἰμπεριαλισμοῦ καὶ ἡ θέληση γιὰ δύναμη ὑπῆρξαν ἡ πνοὴ ζωῆς τῶν θεοκρατιῶν καὶ ἡ
κυβερνῶσα ἰσχύς των. Ἀπέδωσαν ἱερὸ χαρακτήρα στὴν γήινη δύναμη καὶ τοῦτο
κατέληξε στὴ διάπραξη τερατωδῶν βίαιων πράξεων κατὰ τῶν ἀνθρώπων. Χαρακτήρισαν
μὲ Χριστιανικὰ σύμβολα πραγματικότητες ποὺ δὲν ἔχουν τίποτε τὸ κοινὸ μὲ τὸν
Χριστιανισμό. […]
Οἱ θεοκρατίες
τῆς ἱστορίας καὶ ὁ ψευδὴς μεσσιανισμὸς ἔγιναν στάχτη, ἀλλὰ κατὰ τὸν δέκατο
ἔνατο καὶ εἰκοστὸ αἰῶνα ὁ μεσσιανισμὸς παρουσιάστηκε μὲ νέο ἔνδυμα, μὲ
ἐκκοσμικευμένες μορφές. Ἕνας μεσσιανισμὸς τῆς ἐκλεκτῆς φυλῆς καὶ τῆς ἐκλεκτῆς
τάξης μορφοποιεῖται. Ὁ παλιὸς χιλιασμὸς εἰσάγεται σὲ θωρίες τῆς κοινωνικῆς ζωῆς
καὶ θὰ ἔλεγε κανεὶς πὼς ὑπῆρξε περισσότερη Χριστιανικὴ ἀλήθεια στὰ
ἀπελευθερωτικὰ κινήματα παρὰ στὶς θεοκρατίες τῆς ἱστορίας. […]
Μόνο ἡ ζήτηση
γιὰ ἀλήθεια καὶ γιὰ δικαιοσύνη στὴν ὀργάνωση τῆς κοινωνίας μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει
ἀληθινὴ μεσσιανικὴ πίστη.
Ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ
ζητοῦν μιὰ τέτοια ὀργάνωση τῆς κοινωνίας μποροῦν ἐπίσης νὰ μαυλισθοῦν ἀπὸ τὴ
βασιλεία αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ νὰ ἀπαρνηθοῦν τὸν Σταυρό.
Νικόλαος Μπερντιάεφ, Δοκίμιο
Ἐσχατολογικῆς Μεταφυσικῆς, εἰσαγωγή, μετάφραση, σχόλια Χρήστου Μαλεβίτση,
ἐκδ. IMAGO, Ἀθήνα
1984