ὁ φιλόσοφος Σάμουελ Μπέκετ

 

τριαδικότητα καὶ αὐτοκαθορισμὸς

 […] Ὅταν ὅλες οἱ ἀνθρώπινες ὑποστάσεις ἐλεύθερα αὐτοκαθορίζονται μὲ τὸν ἴδιο ταυτόσημο τρόπο ποὺ βλέπουμε στὴ Θεότητα, τότε καὶ στὸ ἀνθρώπινο εἶναι πραγματοποιεῖται ἡ εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος, δηλαδὴ ἡ ἑνότητα τῆς οὐσίας (ἀντικειμενικὴ ἄποψη) στὸ πλῆθος τῶν ὑποστάσεων ὡς φορέων ὅλου τοῦ πληρώματος τῆς οὐσίας αὐτῆς, αὐτοῦ τοῦ εἶναι. Ὡσότου ἐπιτευχθεῖ αὐτὸς ὁ ταυτόσημος αὐτοκαθορισμὸς τῶν ανθρώπων, ὣς τότε οἱ διαιρέσεις καὶ κάποια ἀντιπαλότητα δὲν θὰ παύσουν. […]

Στὴν Ἁγία Τριάδα κάθε Ὑπόσταση φέρει μέσα Της ὁλόκληρο τὸ ἀπόλυτο πλήρωμα τῶν δύο Ἄλλων, χωρὶς νὰ Τὶς ἐκμηδενίζει, χωρὶς νὰ τὶς μειώνει μόνο «σὲ περιεχόμενο» τῆς ζωῆς Της, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἴδια εἰσέρχεται πλήρως στὸ Εἶναι Τους, βεβαιώνοντας ἔτσι τὴν ὑποστατικότητά τους. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ πολυυπόστατο εἶναι τῆς ἀνθρωπότητος: Ἡ κάθε ὑπόσταση ἔχει κληθεῖ νὰ χωρέσει μέσα της τὸ πλήρωμα τοῦ παναθρώπινου εἶναι, χωρὶς καθόλου νὰ καταργεῖ τὶς ἄλλες ὑποστάσεις· εἰσέρχεται στὴ ζωή τους ὡς οὐσιῶδες περιεχόμενό τους, καὶ ἔτσι ἐπιβεβαιώνει τὴν προσωπικότητά τους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ οἰκοδομεῖται ἐνιαῖο εἶναι, ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὸ δόγμα γιὰ Μία Οὐσία σὲ Τρεῖς Ὑποστάσεις. Ἡ ἀνθρωπότητα ὀφείλει νὰ φανερωθεῖ ὡς μία φύση σὲ πολλὲς ὑποστάσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ δημιουργικὴ ἰδέα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωση Του. […]

 

Ἁγίου Σωφρονίου τοῦ Ἀθωνίτου, Τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2020

Κοραὴς - Παπαδιαμάντης καὶ δυτικὸ τσογλανοκρατίδιο

 

ἀπόσπασμα συνέντευξης τοῦ Κωστῆ Παπαγιώργη στοὺς Δ. Ἀναστασόπουλο - Γ. Καρουζάκη γιὰ τὸ «Ε» τῆς Κυριακάτικης Ἐλευθεροτυπίας, 1997

[…] Ὑπῆρχε πολιτικὸς λόγος ποὺ μιὰ μερίδα Ἑλλήνων ἀρνοῦνταν τὴν ἐπανάσταση;

«Ὑπῆρχε ἰσχυρότατος λόγος. Ὁ πατριάρχης ἦταν ἀνώτατος ἀξιωματοῦχος τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ εἶχε τὴν ἀπόλυτη εὐθύνη γιὰ τὸ χριστιανικὸ βιλαέτι, ποὺ περιλάμβανε Ἕλληνες, Ἀρμένηδες, Σέρβους, Bουλγάρους. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶχε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ διεθνικὸ χαρακτήρα. Kι ἀκόμα σήμερα, ὁ πατριάρχης μιλάει στὸ ὄνομα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων (εἶναι ἡ κεφαλή τους). Πολιτικὸ στοιχεῖο αὐτὸ πολὺ σημαντικό. Τὸ πατριαρχεῖο τότε, λίγο πρὶν τὴν ἐπανάσταση, ἔκανε μιὰ σειρὰ ἀπὸ σχολεῖα σὲ ὅλες τὶς παραδουνάβιες περιοχές, (ἀλλὰ καὶ) στὴν Ἰωνία, στὴν Ἰταλία. Περίμενε, μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου καὶ μὲ τὴν κατάρρευση τῆς Ὀθωμανικῆς Aὐτοκρατορίας, νὰ ἐλευθερωθεῖ ὅλος ὁ Ἑλληνισμός, ὄχι μόνο ἕνα ἑλλαδικὸ κομμάτι. Ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση μᾶς ἔκαψε κατὰ μία ἄποψη ἢ (κατὰ τὴν ἄλλη ἄποψη) μᾶς ἐλευθέρωσε (τουλάχιστον ἕνα μικρὸ κομμάτι). Πάντως καὶ ὁ Pήγας, ὅταν μιλάει γιὰ ἐλευθερία, δὲν ἀναφέρεται μόνο στοὺς Ἕλληνες, λέει: Bούλγαροι, Tούρκοι, ὅλοι. Aὐτὸ τὸ ὅραμα καταστράφηκε μὲ τὸν Kοραή».

[…]

Συγγνώμη, ἀλλὰ οἱ ἀπόψεις σας δείχνουν νὰ συμπίπτουν μ’ ἐκεῖνες τῶν λεγόμενων νεορθόδοξων;

Δὲν ὑπάρχουν νεορθόδοξοι. Ὁ Παπαδιαμάντης εἶναι ὁ μόνος ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι νεορθόδοξος, ὰλλὰ πιστὸς στὸ πνεῦμα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Τὰ ἄλλα, περὶ νεορθόδοξων, εἶναι δημοσιογραφία. Ξέρεις τὶ σημαίνει 4ος αἰώνας; Ποιοὶ εἶναι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ Πλωτίνος εἶναι ἀρχαῖος Ἕλληνας. Μὰ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, 100 χρόνια μετά, δὲν εἶναι ἀρχαῖος Ἕλληνας; Αὐτὰ ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης, ἀλλὰ τὰ θάψανε».

[…]

Mιὰ τέτοια κουβέντα ἴσως νὰ ξαναρχίζει στὶς μέρες μας.

«Δὲν θὰ σταματήσει ποτὲ αὐτὴ ἡ κουβέντα, ἁπλὰ στὴν Ἑλλάδα τὴν πνίγουμε, γιατὶ δὲν μᾶς συμφέρει. Θέλουμε νὰ εἴμαστε ἕνα δυτικὸ τσογλανοκρατίδιο, ἐνῶ ἡ μοίρα μας καὶ ἡ θέση μας ἦταν στὴν Ἀνατολή».

[…]

«Προχθὲς ἄκουγα κάποιον ποὺ μιλοῦσε γιὰ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες, γιὰ τὸν λαὸ ποὺ ἔχει βγάλει τὸν Περικλή, τὸν Πλάτωνα, τὸν Ὄμηρο, τὸν Mιλτιάδη. Mετὰ ἀπὸ αὐτοὺς ἀνέφερε τὸν Σολωμό. Kαὶ σκέφτεσαι (ἐσὺ ποὺ τὸν ἀκοῦς): Kαλά, ἀπὸ τὸν Mέγα Ἀλέξανδρο, 3ο αὶώνα π.X., ἴσαμε (τὸν Σολωμὸ) τὸν 18ο αἰώνα, δὲν ὑπῆρξε τίποτε ἀνάμεσα; (Ἀλλὰ) αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡ θεωρία τοῦ Kοραῆ, ἡ ἐπίσημη ἰδεολογία τοῦ νεοελληνικού κρατιδίου. Mετὰ ἀπὸ τοὺς Ἀρχαίους, γίνεται ἕνα πήδημα καὶ φτάνουμε (ἀπευθείας) ἐδῶ (στὸ νεοελληνικὸ κρατίδιο). Τὸ ἐνδιάμεσο διάστημα εἶναι ντροπὴ καὶ σκοτάδι, πρέπει νὰ ἐξαλειφθεῖ».

 […]

 

 

κράτος καὶ χριστιανοὶ ἀναρχικοὶ

 

    […] Γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς αναρχικούς, ὁ Ἰησοῦς καλεῖ τοὺς μαθητές του νὰ ὑψωθοῦν πάνω ἀπὸ τὸ lex talionis (Σ.τ.Μ. νόμος τῆς ἀνταπόδοσης τῶν ἴσων)  καὶ τὸν ἀντίστοιχο κύκλο βίας καὶ ἀντὶ αὐτοῦ νὰ υἱοθετήσουν μιὰ ἀντι-διαισθητικὴ καὶ ἀπροσδόκητη μέθοδο γιὰ νὰ ξεπεράσουν τὴ βία. Ἡ  ἀνταπόκριση μὲ  ἀγάπη καὶ  συγχώρεση ὅταν κάποιος δὲν τὸ ἀναμένει συμβάλλει στὴ διακοπὴ τοῦ κύκλου τῆς βίας. Ἐπειδὴ τὸ σύγχρονο κράτος βασίζεται στὴ βία καὶ ὑποτίθεται ὅτι κατέχει τὸ νόμιμο μονοπώλιο τῆς χρήσης βίας καὶ ἐπειδὴ ἐπίσης διαχειρίζεται μὲ ἀκρίβεια τὴ λογικὴ τῶν ἀντιποίνων ποὺ ὁ Ἰησοῦς κάλεσε τοὺς ὀπαδούς του νὰ ξεπεράσουν, οἱ Χριστιανοὶ ἀναρχικοὶ θεωροῦν ὅτι ἡ ἠθικὴ διδασκαλία ποὺ περιγράφεται σὲ αὐτὸ τὸ ἐδάφιο ὑποδηλώνει λογικὰ ἀπόρριψη τοῦ κράτους. Μὲ κάποιο τρόπο, ἑπομένως, λόγῳ τῆς  ἔντονα εἰρηνικῆς ἀνάγνωσης τῆς Ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλίας πολλοὶ ἀναρχικοὶ ἀπορρίπτουν τὸ κράτος. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλα ἐδάφια μεγάλου ἐνδιαφέροντος γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ἀναρχικούς. […]

    Ὅσον ἀφορᾶ τὶς Γραφές, ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ περιεχομένου τῆς Ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλίας ἐπαναλαμβάνεται σὲ πολλὰ ἐδάφια στὰ ὁποῖα ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ἰάκωβος, ὁ Πέτρος ἢ ὁ Παῦλος μιλοῦν γιὰ συγχώρεση, προτρέπουν στὸ νὰ μὴν κρίνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ στὸ νὰ ὑπηρετοῦμε τοὺς ἄλλους – τὸ κράτος δὲν τὸ κάνει (ἢ καλύτερα ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ δὲν τὸ κάνουμε μέσῳ αὐτοῦ) καὶ ἐὰν τὸ κάναμε τότε τὸ κράτος θὰ ἦταν οὕτως ἢ ἄλλως περιττό. […]

    Στὸ σημερινὸ πλαίσιο, οἱ Χριστιανοὶ ἀναρχικοὶ ἔχουν ὡς στόχο τὴ δημιουργικὴ ἀποκάλυψη καὶ καταγγελία τῆς βίας καὶ  συχνὰ καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες γιὰ νὰ ἀνακουφίσουν τὴν ταλαιπωρία ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν πολιτικὴ βία. Γιὰ παράδειγμα, συμμετέχουν σὲ δράσεις «μετατροπῆς τῶν σπαθιῶν σὲ ἄροτρα», ὀργανώνουν δράσεις ὑποστήριξης καταγγελλόντων, παρέχουν τρόφιμα καὶ καταφύγια σὲ πρόσφυγες καὶ ἄλλους κατατρεγμένους, καταγγέλλουν οἰκονομικὲς καὶ οἰκολογικὲς ἀδικίες καὶ οὕτω καθεξῆς.

συνέντευξη τοῦ Ἀλέξανδρου Χριστογιαννόπουλου στὴ Φωτεινὴ Μαστρογιάννη

πηγή: https://mywritersgang.com