Χάριν
ποίου, λοιπόν, σκοποῦ, μᾶς δημιούργησε ἡ φύση καὶ ὁ θεός; Ὅταν ρώτησαν τὸν
Πυθαγόρα ποιὸς εἶναι ὁ σκοπός, αὐτὸς ἀπάντησε «γιὰ νὰ βλέπουμε τὸν οὐρανό» καὶ ἔλεγε
ὅτι εἶναι παρατηρητὴς τῆς φύσης, πρᾶγμα ποὺ ἐξηγοῦσε καὶ τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο
βρισκόταν στὴ ζωή. Ἐπίσης, λένε ὅτι ὁ Ἀναξαγόρας, ὅταν κάποτε ρωτήθηκε γιατὶ
κάποιος γεννιέται καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ ζεῖ, ἀπάντησε στὴν ἐρώτηση ὡς ἑξῆς: «Γιὰ νὰ
βλέπει τὰ σχετικὰ μὲ τὸν οὐρανὸ κι αὐτὰ ποὺ περιέχει, δηλαδὴ τὰ ἀστέρια, τὴ
σελήνη καὶ τὸν ἥλιο, διότι κανένα ἄλλο απὸ αὐτὰ ποὺ ὑπάρχουν δὲν ἀξίζει». Ἄρα, τὸ
σημαντικότερο σὲ ὅλα τὰ πράγματα εἶναι ὁ σκοπὸς […]. Ἡ φρόνηση λοιπόν, σύμφωνα
μὲ τὴ φύση, εἶναι ὁ σκοπός μας καὶ ὁ ἔσχατος σκοπὸς χάριν τοῦ ὁποίου
γεννηθήκαμε. Ἄρα, ἂν γεννηθήκαμε, εἶναι φανερὸ ὅτι γεννηθήκαμε γιὰ νὰ
κερδίσουμε τὴ φρόνηση καὶ τὴ γνώση. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας εἶπε ὅτι
κάθε ἄνθρωπος φτιάχτηκε ἀπὸ τὸν θεὸ γιὰ νὰ γνωρίζει καὶ νὰ θεωρεῖ.
Ἰάμβλιχος,
Προτρεπτικὸς ἐπὶ φιλοσοφίαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου