Γουίλιαμ Μπλέηκ, Τὸ φάντασμα τῶν ψύλλων |
[…] ἂν
τουλάχιστον βλέπουμε τὴν κρίση ὡς κρίση ἑνὸς ὁλόκληρου πολιτισμοῦ, ἡ
δεσπόζουσα παράμετρος εἶναι ἀνθρωπολογική.
Οἱ κοινωνικές, θρησκευτικές, τεχνολογικὲς κ.ἄ. συνθῆκες ποὺ συνέρρευσαν
ἐκεῖ, γύρω στὸν 16ο-17ο αἰώνα, δημιούργησαν ἕναν κτητικὸ
καὶ ὑπολογιστικὸ ἀνθρωπολογικὸ τύπο ποὺ ἔχει μεταθέσει τὴν ἄμεση ἐπιδίωξη τῆς
ἀπόλαυσης, τῆς χαρᾶς, τῆς αὐθόρμητης συντροφικότητας στὴ νοσηρὴ ἐπιδίωξη τοῦ κέρδους, (ποὺ κι αὐτὸ εἶναι
στὴν ὑπηρεσία μιᾶς ἀκόμη πιὸ νοσηρῆς ἐπιδίωξης
τῆς κυριαρχίας, πάνω στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ στὴ φύση). Γεννήθηκε
κυριολεκτικὰ ἕνα τέρας ποὺ
ἀναπαράγεται ἀπεριόριστα γύρω μας καὶ μέσα μας, καὶ ἔχει ἀποκρυσταλλωθεῖ στὴν
ἀντικειμενικὴ δομὴ τοῦ συστήματος παραγωγῆς, αὐτοῦ ποὺ ὀνομάζουμε καπιταλισμό, τὸ ὁποῖο μὲ τὴ σειρά
του συνυποθέτει αὐταρχικὲς πολιτικὲς
μορφὲς διαχείρισης ποὺ ἀναπαράγουν καὶ διευρύνουν συνεχῶς τὴν ἑτερονομία,
τὴν καθυπόταξη τῶν ἀνθρώπων ἐν πρώτοις στοὺς διαχειριστὲς τῆς παραγωγικῆς
μηχανῆς, ποὺ εἶναι μὲ τὴ σειρά τους ὅμως καὶ οἱ ἴδιοι ὑποταγμένοι στὴν αὐτόνομη
κίνηση τῆς μηχανῆς, ἡ ὁποία δὲν ἔχει πλέον κανέναν ἀνθρώπινο σκοπό: μοναδικὸς
σκοπὸς τοῦ καπιταλισμοῦ εἶναι ἡ
αὐτοαξιοποίηση καὶ ἡ συνεχὴς ἐπέκταση τοῦ κεφαλαίου – μὲ οἱοδήποτε ἀνθρώπινο
καὶ περιβαλλοντολογικὸ τίμημα. […]
Φώτης Τερζάκης,
Ὁ ἀναρχισμὸς στὸν κομμουνισμό, Ἐμμένοντας
στὴν ἐπαναστατικὴ ἀνάγκη, ἐκδ. Πανοπτικόν, Θεσσαλονίκη 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου