Συνέπειες ὅμως
τοῦ «δικαιώματος τῆς ἰδιοκτησίας» καὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς πρωτοβουλίας ὑπῆρξαν ἡ
συγκέντρωση τοῦ κεφαλαίου, ἡ ἐκμετάλλευση αὐτῶν τῶν «μικρῶν» καὶ ἡ ἀποικιοκρατία
τῶν ξανθῶν φυλῶν. Ὡς ἐκ τούτου γεννιέται ἡ ἰδέα τῆς πάλης γιὰ τὴν ἄρση «τῆς ἐκμεταλλεύσεως
τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο». […]
Στοὺς πλουσίους καὶ ἰσχυροὺς τῆς γῆς σπάνια δίδεται ἡ χάρη νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Βασιλέα Χριστό. Αὐτοὶ κατ’ οὐσίαν εἶναι ἄξιοι οἶκτου καὶ συμπόνιας γιὰ τὴ μοίρα τους στὸν μέλλοντα αἰώνα. Ἀλλὰ καὶ στὸν παρόντα αἰῶνα, ὅταν ζοῦν μὲ πολυτέλεια καὶ ἀφθονία ἀγαθῶν μεταξὺ τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἀστέγων, μποροῦν ἄραγε νὰ εἶναι χριστιανοί, νὰ ἀκολουθήσουν πραγματικὰ τὸν Χριστό; […]
Ἀντίθετα πρὸς αὐτὴν (τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ) εἶναι τὰ βασίλεια τῶν πεπτωκότων ἀνθρώπων, ποὺ στηρίζονται στὴν ὑποδούλωση καὶ ἐκμετάλλευση τῶν ἀδυνάτων ἀπὸ τοὺς ἰσχυρότερους.
Ἁγίου Σωφρονίου τοῦ Ἀθωνίτου, Τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου