«Κύριε τὶς ὅμοιός σοι;»

Στέλιος Φαϊτάκης, Ὄνειρο

 Δὲν ξέχασε (ὁ Κύριος) τῶν καταπιεσμένων τὴν κραυγὴ (Ψαλμὸς 9, 13)

«Τώρα θὰ ἔλθω ἐγὼ», λέει ὁ Κύριος, «γιατὶ οἱ ἀβοήθητοι καταπιέζονται καὶ οἱ φτωχοὶ στενάζουν• τὴ σωτηρία θὰ φέρω στοὺς κατατρεγμένους» (Ψαλμὸς 11, 6)

Κανένα δὲν περιφρόνησε φτωχὸ οὔτε γιὰ τὴ θλίψη του ἀδιαφόρησε• δὲν ἔκρυψε ἀπὸ αὐτὸν τὸ πρόσωπό του μὰ στὴν κραυγή του γιὰ βοήθεια ἀνταποκρίθηκε (Ψαλμὸς 21, 25)

Ποιὸς Κύριε σὰν κι ἐσένα; Λυτρώνεις τὸν ἀδύναμο ἀπὸ τὸν δυνατότερό του, τὸν δύσμοιρο καὶ τὸν φτωχὸ ἀπ’ τὸν καταπιεστή του (Ψαλμὸς 34, 10)

Μακάριος ὅποιος νοιάζεται τὸν φτωχὸ καὶ τὸν ἀδύναμο· θὰ τὸν λυτρώσει ὁ Κύριος στῆς δυστυχίας τὴ μέρα (Ψαλμὸς 40, 1)

Ἄκουσε ὁ Κύριος τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς αἰχμαλώτους τοῦ λαοῦ του δὲν καταφρόνεσε (Ψαλμὸς 68, 34)

Ἡ γῆ φοβήθηκε καὶ σώπασε ὅταν σηκώθηκε ὁ Θεὸς νὰ κρίνει γιὰ νὰ σώσει ὅλους τοὺς δύστυχους τῆς γῆς […] φέρτε δῶρα στὸν τρομερό, σ’ Αὐτὸν ποὺ κόβει τὸν ἀέρα τῶν ἀρχόντων καὶ τὸν φοβοῦνται οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς (Ψαλμὸς 75, 9-10 · 12-13)

Σηκώνεται ὁ Θεὸς μὲς στῶν θεῶν τὴ σύναξη· στὸ μέσο τῶν θεῶν δικάζει: «Ὣς πότε ἄδικα θὰ κρίνετε καὶ θὰ χαρίζεστε στοὺς ἀσεβεῖς; Δικαιοσύνη ἀποδῶστε στὸ ὀρφανὸ καὶ στὸν φτωχό· δῶστε τὸ δίκιο τοῦ φτωχοῦ καὶ τοῦ ἄπορου. Ἐλευθερῶστε τὸν ἀδύνατο καὶ τὸν φτωχό, λυτρῶστε τους ἀπὸ τὴν ἐξουσία τῶν ἀνόμων» (Ψαλμὸς 81, 1-4)