[…] Ἂς εἶναι ἄλλοι στὸ σπίτι σου, Κύριε, ὁ κῆπος σου ἢ ἡ
συγκομιδή
σου, ἐγὼ ἐρήμωσα τὴ ζωή μου γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ μὲ βλέπεις ἀπὸ
παντοῦ.
Ἴσως, ἂν εἶχα ροῦχο ἢ φωτιά, δρόμο ἢ ὄνειρο, νὰ μὴ σ’ ἄκουγα
τὴν ὥρα ποὺ θὰ μὲ ζητοῦσες.
Δὲν κράτησα παρὰ ἕνα μόνο βράδυ, κάπου στὰ παιδικὰ χρόνια
ἢ ἀργότερα, στὴν ἄκρα ἐγκατάλειψη, γιὰ ν’ ἀκουμπᾶς κάποτε,
αἰώνιε ὁδοιπόρε, ἀνάμεσα στὶς σκιές… […]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου