Ὁ ἄνθρωπος τῆς
αὐθαιρεσίας δὲν πιστεύει καὶ δὲν συναντᾶ. Δὲν γνωρίζει τὸν δεσμό, γνωρίζει μόνο
τὸν πυρετώδη κόσμο ἐκεῖ ἔξω καὶ τὴν πυρετώδη ἐπιθυμία του νὰ τὸν χρησιμοποιεῖ·
πρέπει νὰ δώσει κανεὶς στὴ χρήση μόνο ἕνα ἀρχαῖο ὄνομα, καὶ περιπατεῖ κάτω ἀπὸ
τοὺς θεούς. Ὅταν λέει Ἐσύ, ἐννοεῖ: «Ἐσὺ δικό μου δύνασθαι χρησιμοποιεῖν». […]
Εἶναι ἐντελῶς ἀνίκανος γιὰ τὴ θυσία, ἀκόμα καὶ νὰ μιλάει γι’ αὐτό. […]
Χωρὶς θυσία καὶ χωρὶς
χάρη, χωρὶς συνάντηση καὶ χωρὶς παρόν, ἕνας σκόπιμος κόσμος τῆς μεσολάβησης
εἶναι ὁ κόσμος του· κανένας ἄλλος δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι· καὶ αὐτὸ σημαίνει
πεπρωμένο. Ἔτσι εἶναι μὲ ὅλη τὴν αὐταρχικότητά του ἀνίατα περιπεπλεγμένος στὸ
μὴ πραγματικό.
Martin Buber, Ἐγὼ καὶ Ἐσύ,
μτφρ. Παρασκευὴ Σιδερᾶ - Λύτρα, Ἄγις Σιδερᾶς, ἐκδ. ΕΝΕΚΕΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου