«ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ βασιλεία τῆς ἐλευθερίας, εἶναι ἀναρχία
[…]
Essai d’
autobiographie spirituelle
[…] Πρέπει νὰ ἀναγνωρισθεῖ
πὼς παντελῶς συνεπὴς ἀθεΐα δὲν ὑπάρχει. Ὁ ἄνθρωπος περισσότερο κλίνει πρὸς τὴν
εἰδωλολατρία, παρὰ πρὸς τὴν ἀθεΐα. Ἀναγνωρίζει τὸ «θεῖο» ἀκόμη κι ὅταν ἀρνεῖται
τὸν Θεό, καὶ ὑπάρχει ἐντός του μιὰ ἀνάγκη τοῦ «θείου», ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ὑπερνικήσει.
Θεοποιεῖ τὰ πιὸ διάφορα ἀντικείμενα· θεοποιεῖ τὸν κόσμο, τὸν ἄνθρωπο, τὴν ἀνθρωπότητα·
θεοποιεῖ τὴν κοινωνία, τὸ Κράτος, τὸ ἀφηρημένο καλὸ ἢ τὴν ἀφηρημένη δικαιοσύνη,
ἢ τὴν ἐπιστήμη· θεοποιεῖ τὴν φυλή, τὴν ἐθνικότητα ἢ τὴν κοινωνικὴ τάξη· θεοποιεῖ
μιὰ συγκεκριμένη κοινωνικὴ δομή, τὸν σοσιαλισμό, καὶ κατασκευάζει ἕναν Θεὸ ἀπὸ τὴν
ἀθεΐα του.
Ἡ ὕπαρξη τοῦ θείου καὶ τοῦ ἱεροῦ βρίσκονται a priori σ’ ὅλες τὶς ἀνθρώπινες ἀξιολογικὲς κρίσεις καὶ σὲ κάθε στάση τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τῆς ζωῆς. Ὁ ἄθεος μπορεῖ ἀπὸ τὴ φύση του νὰ εἶναι πολὺ θρησκευτικὸς τύπος. Οἱ ἄθεοι μαρξιστὲς εἶναι μεγάλοι πιστοί. […]
Νικόλαος Μπερντιάεφ, Ἀλήθεια και Ἀποκάλυψη, εἰσαγωγὴ-μετάφραση-σημειώσεις Χρήστου Μαλεβίτση,
ἐκδ. Ἁρμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου