Ὁ Πάνσοφος καὶ
Πανάγαθος Θεὸς εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ἔκαμε πατέρα καὶ υἱὸν κι ὄχι δοῦλον καὶ
μισθωτόν. […] ὕστερον εὑρέθη ἡ δουλεία, ἥγουν ἡ σκλαβεία καὶ ἡ μίσθωσις. Ἡ
δουλεία ἔγινεν ἀπὸ τὴν κακίαν τῶν ἀνθρώπων ὅπου ἐμάχοντο ἕνας κατὰ τοῦ ἄλλου κι
ἐσκλαβώνοντο. Ἡ δὲ μίσθωσις ἀπὸ τὴν πτωχείαν καὶ ἔνδειαν ὅπου ἠκολούθησαν εἰς
τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν πλεονεξίαν τῶν ὁμογενῶν ἀνθρώπων. Ἰδοὺ λοιπὸν καὶ ὁ δοῦλος
καὶ ὁ μισθωτὸς ὅπου ἔγινον ἀπὸ τὴν κακίαν ὅπου ἠκολούθησεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
Διατὶ χωρὶς βίαν καὶ πτωχείαν οὔτε δοῦλος γίνεται τινὰς οὔτε μισθωτός.
Ὁσίου καὶ Θεοφόρου
Πατρὸς ἡμῶν Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου τὰ εὑρισκόμενα διηρημένα εἰς δύω, μτφρ. Διονυσίου
Ζαγοραίου, Λόγος 24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου