ἡ κρυφὴ γιὰ τὴ χυδαιότητα τραγωδία

 

Yves Klein

    Αὐτὸ ποὺ ἀποσιωπᾶται εἶναι καὶ τὸ πιὸ κρυφό, τὸ ἐγγύτερο καὶ τὸ πιὸ πραγματικό. Ἐκεῖ ποὺ ὁ χυδαῖος νοῦς δὲν βλέπει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἰδεῖ ἄλλο πρᾶγμα ἀπὸ ἀθεϊσμό, ἐκεῖ πρόκειται, κατὰ βάθος, γιὰ τὸ ἀντίθετο: κάτω ἀπὸ τὶς λέξεις «μηδὲν» καὶ «θάνατος» βρίσκεται τὸ Εἶναι, τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ Εἶναι, ποὺ προσφέρεται στὴ σκέψη. […]

Μόνο οἱ ἀπόκληροι καὶ αὐτοὶ ποὺ κουράσθηκαν ἀπὸ τὸν χριστιανισμό τους ἀναζητοῦν στὶς προτάσεις τοῦ Nietzsche μιὰ αἰωρούμενη ἐπιβεβαίωση τοῦ ἀμφίβολου ἀθεϊσμοῦ τους. […] «Γύρω ἀπὸ τὸν ἥρωα» ὅλα γίνονται τραγωδία. Καὶ μόνο ἡ τραγωδία, στὴν ἀνέλιξή της, γεννᾶ τὴν ἐρώτηση γιὰ τὸν Θεό. Γύρω ἀπὸ τὸν Θεὸ -καὶ ἴσως μόνο- ὅλα γίνονται κόσμος.

 

Martin Heidegger, GA 44, Nietzsches metaphysische Grundstellung im abendländischen Denken: Die ewige Wiederkehr des Gleichen